Bericht uit de uilen...boom!

Op ons terras staan twee bomen. Ooit waren het twee mooie ronde prunussen, de rechter is inmiddels dood en de linker is een woeste, warrige rommelboom. Waarom ze er dan nog staan? Omdat de afstand tussen de beide bomen ideaal is voor de hangmat...

Maar nu komt die linker boom mooi van pas... voor een jonge kerkuil!
Tijdens het avondeten ontdekte DH de uil in de boom, vanaf zijn plekje aan tafel in de keuken...
Vandaag hebben we het uitvoerig over de uilen gehad, omdat ik vannacht wakker schrok van een ijselijke kreet en daarna hevig gepiep en gekrijs en een bonk. Ik verdacht een van de uilen van het vangen van een prooi, maar na het ontdekken van een jong in de boom weet ik het niet. Zouden de ouders de jongen hebben verjaagd?

Op 9 juni waren de uilen nog heel pluizig, en was er van veren nog geen spoor...

Het hartvormige gezicht en de snavel zijn hier mooi in beeld. Op de achtergrond nog twee broertjes/zusjes!

'Je ziet ons toch niet hè?'

Op 30 juni is er al veel pluis verdwenen en is er een begin van een verenpak ontstaan... Zie je ook de vleugels van de uil rechts?

Vier dagen later is al het dons verdwenen en is het lelijke uilskuiken van het begin opgedroogd tot een mooie jonge uil...

Schitterend dat hartvormige gezicht!

Tenslotte deze prachtige uil. Hopelijk gaat hij of zij een fijn leven hier in de omgeving tegemoet...

...te beginnen in deze boom... Vorig jaar zat er weken lang een jonge uil in de catalpa voor het huis, ik schreef er hier (klik) een blogje over. We wachten met spanning af hoe het verder gaat...

Jonge zwaluwen...

Niet een, niet twee, maar wel drie jonge zwaluwen waren de weg een beetje kwijt...
Gelukkig hebben we ze op tijd gevonden en zijn ze geen prooi geworden van uil of poezen uit de buurt...

Nummer één zat in de deuropening van de schuur. Het nest is op zolder in de schuur, dus dit jong had al een aardige etappe afgelegd...

Ik ging er bijna op staan, zag toen dat het een zwaluwtje was. Maar hij of zij bleef zitten, fladderde een decimeter vooruit... Gilde wel, maar er kwam geen reactie van ouders. Op een gegeven moment hebben we het toch maar opgepakt.

Het heeft hele scherpe kleine klauwtjes die in mijn hand haakten!
We besloten het vogeltje in de buurt van het ouderlijk nest te brengen in de hoop dat pa en moe zich er weer over zouden ontfermen... Zie je trouwens de donsveertjes die hier en daar nog uit het koppetje steken?

Onderweg naar boven kwamen we nummer twee en drie tegen: luid schreeuwend! Pa en moe fladderden in paniek in en uit. We hebben het grut bij elkaar in een kratje op de tafel gezet in de hoop dat de ouders hen zouden vinden.
Een uur later was het kratje leeg en hoorde ik op zolder zachte piepjes die we altijd horen...
Omdat we toch op zolder waren hebben we het uilenhuis ook meteen geïnspecteerd, daarover later meer!

Koele kikkers...

Gisteren in de namiddag was het goed toeven bij de poel achter in het weiland... Natuurlijk is Jet ook van de partij, onzichtbaar in het riet. Fiep scharrelt bij ons rond en Sam vindt het maar niks.

De afgelopen periode is het waterpeil aardig gezakt. Benieuwd wat de komende dagen zal brengen...

Hoe heerlijk om nu een koele kikker te zijn en lekker te dobberen in het water...

...een beetje te drogen in het zonnetje. Af en toe hoor ik een zacht plonsje, dat verraadt dat er een kikker van de duikplank is gesprongen... Als we een poosje muisstil zijn en ons niet verroeren horen we gekwaak tussen de bladeren. Maar ze zijn erg alert en zo verdwenen als je te dichtbij komt!

Tussen de bladeren piepen mooie witte waterlelies...

Een prachtige gave bloem tussen aangevreten blad, en weet je hoe dat komt? Je gelooft het niet maar de schapen vinden waterlelies heerlijk!

Daarom is er weer een extra draadje om de vijver gespannen rond het riet... En wie zit daar verstopt op haar favoriete plekje?

Ook Fiep geniet en kijkt naar ons terwijl wij met een rietstengel de kikkers proberen te 'vangen'...

Daar piept er weer eentje onder het blad vandaan...

Hoe langer ik aan de waterkant zit te turen, hoe meer kikkers ik ontdek!

Deze zit gezellig naast me... wel een meter tussen ons hoor ;-)

Ik snap nu ook waar de term breedbekkikker vandaan komt, en deze lacht ook nog een beetje valsig naar me...

Ik vind ze komisch, fascinerend en een beetje griezelig tegelijk. Maar voor de komende week zou ik graag met ze willen ruilen...

Een wandeling rond Westley Farm...

We zijn weer even terug in Engeland. Vandaag gaan we wandelen in de buurt van Westley Farm (klik). Het is prachtig, zonnig weer en de koeien liggen te soezen, als we over de heuvel naar beneden lopen.

Daar klimmen we over het hek en lopen daarna over een smal weggetje...

...onder de spoorlijn van Stroud naar Kemble door.

Als we verder lopen en achterom kijken, zie je de brug bijna niet, zo groen en begroeid is de weg...

Even later lopen we over een 'footpath' tussen twee watertjes in. Ook hier is alles groen... Als je goed kijkt zie je iets midden op het pad zitten...

En dat iets, dat is een eekhoorn, oftwel een squirrel! Als we dichterbij komen rent ie weg en in no time aan de achterkant van de boom naar boven geklauterd. Ineens zien we het gedrongen diertje boven ons! Eerlijk is eerlijk, ik vind onze rode eekhoorn met de pluimpjes aan de oren en zijn frèle lijfje een iets elegantere verschijning, maar deze kraaloog is ook zeer de moeite waard...

Onderweg barst het van de squirrels! Hier zie je een baby... Heel klein en nog een kleine staart... 

...maar ook al in staat om supersnel de boom in te klimmen...

Even verderop: "Wat schaft de pot vandaag?" Eenden- en kippenvoer!

Zo te zien smaakt het goed!

En deze deugniet trekt zich niets van de eenden aan... De eenden trouwens ook niet van de snoeperd!

We wandelen nu aan de rand van Chalford en kunnen ongestoord in de tuintjes gluren. Veel mensen hebben een moestuin, hoe klein het oppervlak van de tuin ook is. Ook hebben de huizen meer kleur dan bij ons. Sommige mensen houden erg van een bepaalde kleur ;-)

En verder lopen we weer: links fluitekruid, rechts een muurtje en daarachter tuintjes en huizen...

Aan de overkant zijn de huizen van Chalford tegen de heuvel gebouwd. Tussen de huizen zijn er nauwe straatjes, waar je met je auto niet of nauwelijks kunt manoeuvreren. 

Bij de 'Lavender Bakehouse' (klik) houden we stil en genieten van een heerlijke lunch... Het is een geliefde plek waar men driedubbel dik geparkeerd staat. Zodra er iemand weg moet wiens auto vast staat, wordt er gewoon omgeroepen dat er een auto aan de kant gezet moet worden! We kunnen lekker buiten zitten.

Binnen staan de heerlijkste taarten en cakes op de lavendelkleurige toonbank! Verder witte tafeltjes met lila-wit geblokte tafelkleedjes en lila geverfde stoelen. Het doet gezellig aan en het eten is heerlijk!

Mmmmmmmmmmm...

We gaan zorgen dat we de calorieën van het eten weer kwijtraken en stappen maar weer eens op!

Na een steile klim door het bos komen we op een soort hoogvlakte uit, waar graan verbouwd wordt...

Ook hier verstopt tussen het fluitekruid: muurtjes!

Als we een eindje gelopen hebben zien we aan de linkerkant Chalford. Waar je in het midden de bomen ziet, ligt beneden - op het laagste punt - de 'Lavender Bakehouse'.

Het is echt warm met de zon op onze bol en geen beschutting! Boven ons cirkelen de zweefvliegtuigen van het nabijgelegen vliegveldje...

En verder wandelen we. Zo hier en daar zijn de muurtjes beschadigd en raken ze begroeid...

En dan zijn we alweer in de buurt van Westley Farm: dit is Cockshutt!

Nou zo dichtbij nu ook weer niet, de vorige foto was ingezoomd ;-)

Eerst lopen we nog door een laantje van bomen, waar het een stuk koeler is. Tot onze verbazing zien we een reuzenpaddenstoel...

Beetje raar moment voor zo'n groot exemplaar, maar wellicht door de beschutting mogelijk in dit jaargetijde?

We passeren nog een paar boerderijen met veel paarden - gelukkig geen enge honden - lopen nog een stukje rechtdoor en steken dan de A419 over...

Voor ons ligt de ingang van Westley Farm, en het slingerende pad volgend zullen we na een kilometer weer bij Jackdaw aankomen.