Jonge zwaluwen...

Niet een, niet twee, maar wel drie jonge zwaluwen waren de weg een beetje kwijt...
Gelukkig hebben we ze op tijd gevonden en zijn ze geen prooi geworden van uil of poezen uit de buurt...

Nummer één zat in de deuropening van de schuur. Het nest is op zolder in de schuur, dus dit jong had al een aardige etappe afgelegd...

Ik ging er bijna op staan, zag toen dat het een zwaluwtje was. Maar hij of zij bleef zitten, fladderde een decimeter vooruit... Gilde wel, maar er kwam geen reactie van ouders. Op een gegeven moment hebben we het toch maar opgepakt.

Het heeft hele scherpe kleine klauwtjes die in mijn hand haakten!
We besloten het vogeltje in de buurt van het ouderlijk nest te brengen in de hoop dat pa en moe zich er weer over zouden ontfermen... Zie je trouwens de donsveertjes die hier en daar nog uit het koppetje steken?

Onderweg naar boven kwamen we nummer twee en drie tegen: luid schreeuwend! Pa en moe fladderden in paniek in en uit. We hebben het grut bij elkaar in een kratje op de tafel gezet in de hoop dat de ouders hen zouden vinden.
Een uur later was het kratje leeg en hoorde ik op zolder zachte piepjes die we altijd horen...
Omdat we toch op zolder waren hebben we het uilenhuis ook meteen geïnspecteerd, daarover later meer!

Blue eggs...

DH heeft vandaag de heg rond de kruidentuin gesnoeid en zag wat tussen de blaadjes door schemeren...

Het is een goed gecamoufleerd nestje met eitjes...
DH had het vogeltje niet zien wegvliegen of zien rondscharrelen bij het nest.
Het nestje kwam me wel bekend voor, van buiten prachtig en zorgvuldig bekleed met korstmos en van binnen met zachte veertjes en haartjes...

Met hulp van dit schattige boekje en eerdere blogjes, kijk maar hier (klik) en hier (klik) was de conclusie snel duidelijk: de bewoner is een groenling!

Dit is de voorkant van het boekje, het is een uitgave van the National Trust (klik), een cultuur/natuurbeschermingsorganisatie in Engeland. Vorig jaar nam ik het mee...

...omdat ik het schutblad zo lief vond... Er is ook een uitgave over kippen, eenden en ganzen.

En nu is het tijd voor thee met iets lekkers...

...uit het gezellige 'eitjes en veertjes' servies van Emma Bridgewater...

In het kommetje amandelen gehuld in chocolade met kaneel... Vier mag ik er, of vijf?

Nog een nestje...

Toen ons kleine fleslam Kleumpie nog op stal stond ontdekte DH toevallig het nestje van deze roodborst. Omdat hij hooi uit de ruif pakte, stootte hij bijna het nestje met eitjes kapot en deed zijn ontdekking. Bij nadere inspectie van de eitjes bleek het om een roodborstennest te gaan.
En dit is één van de ouders, een paar dagen later gespot toen DH weer in de stal was voor het lammetje. Zo onopvallend mogelijk heeft hij het roodborstje gekiekt. Het bleef heel stil zitten...

Als DH uit de stal weggaat, zit het roodborstje nog net zo stil op de ruif! Wat een supermooi vogeltje is het toch...

Vanmiddag ging ik nog eens kijken... Hier is het nest en kijk eens, de eitjes zijn uitgekomen!

De jongen zitten heel stil en lijken zelfs niet te ademen. Wat een instinct: gevaar!

Nog één foto dan: wat een schattige pluizenbolletjes! De veertjes beginnen al te groeien...

En hier zie je de hele ruif met rechts boven in het hooi het nest...

Kasteel Amerongen...

Samen met DH en mijn oudste zus bracht ik vorig weekeinde een bezoek aan Kasteel Amerongen. Bij het terugkijken van de foto's krijg ik bij deze spontaan borduurneigingen. Jullie ook?
Het huis met de twee schoorstenen, het grasveld en alle ramen in het kasteel doen me denken aan de 'Remember me' serie van de dames Blackbird Design...

Het kasteel toont aan de buitenkant niet sierlijk, in tegendeel het is eigenlijk gewoon een vierkante bak... Ooit ben ik er binnen geweest, maar de rondleidingen in het kasteel zijn volgeboekt op het moment dat we er zijn. We beperken ons dus tot een bezoek aan het park en de tuinen bij het kasteel...

Strakgeschoren boompjes langs het voorplein...

Deze haan en kippen hebben een mooi plekje gevonden...

Blauwe bloeiende klokjes...

We lopen langs een enorme diep-roze magnolia...

De binnenkant van één van de bloemen...

De achterkant van het kasteel. Op de linker schoorsteen is een ooievaarsnest gebouwd.

We kunnen niet ontdekken of er een ooievaar zit te broeden of dat er al jonge ooievaars zijn!

Er zwemmen wel twee ganzen met jongen door de gracht. Wat een prachtige gele pulletjes!

Aan de overkant is een berceau en ligt de boventuin van het Kasteel...

Even later wandelen we tussen de bomen van de berceau door...

Over de tuin kijkend heb je prachtig zicht op de kerktoren van Amerongen, met op de voorgrond fruitbomen die beginnen te bloeien.

Appelbloesem in de knop...

Verderop een eik... Die frutselige slingertjes heb ik nog nooit gezien in een eik ;-)
Als je goed kijkt zie je rechts op de foto de vage contouren van een kasje. Wat gek: acht vierkante kale lapjes grond met een leeg kasje ernaast. We filosoferen wat hiervan de bedoeling kan zijn?
Het blijken de restanten van het tv programma 'Van Hollandse bodem' te zijn, het moestuinprogramma waarbij wij al snel afhaakten vanwege de onnozele prietpraat.

In de tuin staat verscholen een romantisch huisje, vast van de tuinman of zo...

Langs een muurtje ontdekken we een gele border met...

...een bijzondere tulp...

...euphorbia, oftewel wolfsmelk. Verder gele narcissen, 'gewone' tulpen, vrouwenmantel, lelies en andere (ook) nog niet bloeiende planten.

We eindigen de rondwandeling waar we begonnen zijn: bij het voormalige koetshuis. Daar is nu een restaurant gevestigd, waar je in de oude paardenstallen zit.
Amerongen zelf is een sfeervol dorp, waar nog genoeg te bekijken valt!

Kleumpie...

Afgelopen dinsdag werd hier een lammetje geboren, een van een tweeling...

Moeder had uitsluitend oog voor het andere kind en zo kon het gebeuren dat het lammetje helemaal verkleumd door ons mee naar binnen werd genomen.
Gewikkeld in een handdoek en met door DH afgemolken biest probeerden we weer wat leven in het slappe lijfje te krijgen. Alle moeite leek tevergeefs, het lammetje bleef koud en apathisch en het drinken lukte nauwelijks...

Een JSF-onderdelenkist met een warmtelamp erboven in de bijkeuken bracht uitkomst. Binnen een uur blèèèèèrde het schaapje en dronk het steeds beter! Bij het krieken van de volgende dag vielen we bijna flauw van de stank, ook de darmpjes werkten dus goed... Nu heeft het schaapje twee plekjes in de stal: als het warm genoeg is staat ze achter het hekje in een afgescheiden hoekje en 's avonds en als het koud is in de kist met warmtelamp erboven. De andere schapen kunnen ook in de stal en zo vervreemdt ze niet van de schapen...

Maar... als ze ons aan hoort komen gaat de volumeknop op tien! Ze blèèèèrt om de fles en springt...
Dit is trouwens een mooi zoekplaatje!

Ze is alleen zo wild en hapt soms naar de speen waardoor de melk op haar neus en koppie terecht komt... Ze moet dus een beetje geholpen worden anders floept de speen er steeds uit.

Hier zie je goed dat dit géén Drents Heideschaapje is. Het is wel een heideschaap, maar een Schoonebeker. Deze schapen zijn veel forser, hebben geen hoorns en hun kop is karakteristiek door de 'ramsneus', een neus met een kromming... Nu is dit schaapje erg klein en daardoor oogt de kop meteen veel forser.
Hebben we het Drents Heideschaap nu vaarwel gezegd? Nee hoor, er staan hier tijdelijk 25 schapen van vrienden die hier mogen aflammeren in de wei. Deze Schoonebeker schapen worden in het seizoen ingezet als grasmachines: ze beheren en begrazen voor diverse gemeenten in Noord-Drenthe stukken grond. Alleen nu even niet! En wij zijn de pleegouders van dit lammetje, hihi!

Na het flesje nog even op mijn pink sabbelen!

Tijdens het verschonen van de JSFwieg - die gele lammetjespoep is echt erg vies... deed DH een greep in de ruif voor schoon hooi en ...

...stuitte bijna letterlijk op dit nestje met eitjes van een roodborstje! Dat roodborstje had een daalders plekje uitgekozen: overdekt in de stal en heerlijk diep weggedoken in de ruif...

Heee rakkers zijn jullie er ook? Hoe konden we nu denken dat jullie wel even op het gras zouden blijven of een tukje zouden doen. Dat lammetje is zo interessant...
Fiep  (links) is helemaal timide, dat zie je aan haar oortjes die altijd fier omhoog staan. Jet vindt het wel leuk, koppie beetje scheef...

Maar de meest enthousiaste van het trio is Sam. Aan Sam zie je of er iets met de schapen of kippen aan de hand is. Sam moet je goed in de gaten houden. Ze staat altijd op dezelfde plek aan de zijkant van de stal! Toen we even later naar huis liepen en het lammetje los lieten lopen liep het naar de hondjes en dook onder Jet en Fiep... Gekke Kleumpie!

Geluksvogels...

Ineens zag ik ze zitten: tientallen kramsvogels zaten zaterdagochtend op het besneeuwde gras onder de boom met sierappeltjes...

Hier zie je de boom, die vol lekkere appeltjes hangt. Door de vorst verandert de smaak van de appeltjes, iets met omzetten van suikers of zo... En dan is het een grote snoepwinkel voor merels, vinken en kramsvogels!

DH nestelde zich op de bank voor het raam en kon wat foto's maken...

Kijk es zo'n mooi goudkleurig gespikkeld befje! We hebben ervan genoten en vroegen ons af wie zijn nou de geluksvogels?
Er is nog een geluksvogel! Ik beloofde onder reageerders op mijn eerdere blogje over HZG, de laatste uitgave van dit blad...

Bij het loten van de winnaar kon ik geen beroep doen op Sam, die heeft het te druk met stout zijn...

Jet heeft het te druk met het terugjoelen als de haan kraait en tussendoor zielig kijken... Dat joelen is trouwens zo grappig, ik hoop het nog eens vast te leggen!

En Fiep? Die is gaten in dat mooie wollen kleedje in haar mand aan het kluiven...
Met drie ondeugende hondjes moet ik dus zelf een nummer loten!
De nummerkiezer op de computer heeft intussen een nummer uitgeloot en dat is de reactie van Lida (klik). Lida wil je me jouw adres sturen? Dan zorg ik dat HZG jouw kant uit komt!

Iedereen bedankt voor de leuke reacties op mijn blog en allemaal gauw naar de winkel voor HZG!