maandag 30 maart 2015

De laatste loodjes...

...van de Jane Austen-top. Nou ja, dat klopt niet helemaal, want de rand moet ook nog voor een groot deel gemaakt worden. Maar de wybers, dat schiet mooi op! Het middendeel is bijna klaar...

Deze drie rijen bestaan nog uit losse lapjes. Ze liggen al kant en klaar geknipt en op volgorde klaar...

Dit is mijn trouwe metgezel, met de 'strijkbare' speldjes van Clover. Ik moet er altijd om lachen, alsof je de spelden gaat strijken. Tja, ik ben geen doorgewinterde quilter én geen doorgewinterde strijker, dus daar zal het wel in zitten, het zal er wel niet voor niets op staan ;-)
De spelden zijn een beetje flexibel en loeischerp, heel fijn, behalve als je erin blijft hangen of net onder je nagel steekt...auw!!

Voor de hoekjes op de rand heb ik dit lieve lapje gereserveerd... Het zal wel wegvallen in het grote geheel, maar dat zien we dan wel weer.

Hier is rij 5, klaar om aan het grote geheel te naaien...
Ja, ja, ik voel de vraag al opkomen, waar is rij 4?

Hier is rij 4, links op de  stoel, die is ook bijna zover... Ik ben er lekker mee aan de slag geweest het afgelopen weekeinde. Ik ga nu geen poging doen om de hele lap op de foto te zetten. Dat ga ik doen als de laatste rijen eraan zitten. Nog even geduld dus...

Tussen de bedrijven door is de tweede sok ook af gebreid. Alleen de tenen nog even aan elkaar mazen en dan kunnen ze weggebracht worden! Op naar het volgende paar...

woensdag 25 maart 2015

Sokkenparade...

Niets fijner aan je voeten dan heerlijke warme zelfgebreide sokken! Deze heeft mijn zusje Nelly gemaakt. Als ik haar zie heeft ze een paar sokken op de pen. Soms komt ze en kiepert ze nonchalant en achteloos haar tas leeg en krijgen DH, DS en ik sokken van haar. Zo lief!!
Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat we er al zo aan gewend zijn dat we het al bijna gewoon zijn gaan vinden, maar dat is het natuurlijk niet...
Dus lieve Nel, dan nog maar eens hier, kom maar met je gezicht bij het scherm: "Dikke kus, bedankt lieve zus!"

Deze prachtige narcissen kreeg ik van twee dames die ik in de afgelopen weken sokken leerde breien. Ja, je leest het goed: sokken breien kan ik best zelf, alleen doe ik het niet zo vaak. Ik doe het zo weinig, dat ik weer heel erg na moest denken en af en toe hulptroepen nodig had. En bij wie kom ik dan uit? Juist, bij Nelly! Daar gingen de appjes over en weer en ik mocht haar duidelijke handleiding voor het breien van sokken ook nog gebruiken. Klasse!
Deze mooie schaal is dus eigenlijk voor jou, Nelly!

Nu heb ik het weer helemaal in de vingers... Na verschillende keren voor- en achteruit breien begon ik zondagavond met deze sok voor het goede doel. Het enige minpuntje is de niet zo lange boord...

Intussen staat sok twee al op de pen. Ik probeer op lege momenten de sok op te pakken en zo in korte tijd een paar af te hebben en nog een paar te breien en af te leveren.

De afgelopen maanden is er hier in huis stevig opgeruimd. Alles ging door mijn handen, waaronder nog al wat UFO's op handwerkgebied, zoals ook dit halve paar... Binnenkort wellicht ook een setje?

En deze lonely boord! Ik hoop, dat ik nooit meer vergeet hoe ik een sok moet breien, als ik deze sokken af heb.
Door het sokken breien moet ik denken aan zo'n dertig jaar geleden toen ik in een kinderhuis werkte en de klusjesman - in mijn ogen al hoogbejaard - eens over zijn strandvakanties in het warme zuiden verhaalde. Ik kon helemaal niet geloven dat de beste man met zijn gezin strandvakanties hield, laat staan dat hij een zwembroek bezat...
Voor de grap wedde ik met hem voor een paar zelfgebreide sokken dat hij geen zwembroek had. Het werd zomer, ik was het hele voorval vergeten, toen er 's morgens om zeven uur aangebeld werd bij het kinderhuis, waar ik vroege dienst had. En wie stond daar in zijn zwembroek, de kleren keurig achterop zijn fiets geknoopt? Anton de klusjesman! Ik kwam niet meer bij...
Ik breide twee paar sokken voor hem en gaf die met een gedicht tijdens pakjesavond dat jaar. Een bijzondere herinnering aan een mooie tijd!

Terug naar het nu en de mooie bloemen en mijn sokkenprojecten... Ik ga geen termijn stellen, maar af zullen ze dit jaar!

dinsdag 24 maart 2015

De morgenstond...

Het belooft een prachtige dag te worden! De wei is bevroren als DH zijn rondje maakt om de schapen te controleren. Hee, daar staat een schaap apart en wat steekt daar onder uit?

Heel rustig benadert DH het schaap. Het is een enter, een schaap van een jaar oud en dus een prille moeder. Door al het nieuwe kan ze wild en onbeheerst reageren...

Kijk eens wat een mooi donker lammetje... Een enter krijgt zelden een tweeling en dat is maar goed ook, nu kan ze alle aandacht aan haar enige lam geven.

Het lammetje staat heel wiebelig op de pootjes...

Deze dames gaan nog bevallen en kijken van een afstandje toe...

Het is het begin van een prachtige dag!

Intussen wordt het steeds helderder... Omdat het lammetje erg wiebelig is heeft DH moeder en kind op stal gezet. Zo kunnen ze aan elkaar wennen, ligt het lammetje lekker in het stro en kan de moeder-kind relatie goed op gang komen. Hopelijk gaat het lammetje gauw drinken. Die eerste biest is zo belangrijk en geeft enorm veel energie!
Straks es even kijken hoe het gaat... ik houd je op de hoogte!

Update:
In de stal probeert DH het lammetje - een jochie - bij de moeder te laten drinken. Na enige moeite - veel gesmak maar weinig echt naar binnen krijgen - lukt het gelukkig dan toch...

Moeder en zoon maken het goed!

zondag 22 maart 2015

Dekentje...

Buiten in de mispel hangt mijn gehaakte dekentje te stralen in de zon...
Vijf weken geleden viel ik voor mooie kleurtjes katoen en als een speer heb ik het dekentje gehaakt. Het patroon is van de CAL 2014 van Tertia en Jolanda. Ik heb er met heel veel plezier aan gewerkt. En eerlijk gezegd deed ik maar wat met de kleuren!

Vijftien kleuren byClaire gebruikte ik, plus een afstekende kleur in de rand... De combinatie is opgebouwd uit blauwe, groene en bruine tinten, van ieder vijf. Vantevoren wist ik niet dat haken zo leuk is! Ik heb het jaren geleden wel eens gedaan: van blauwe katoen een filetgordijntje gehaakt voor mijn studentenkamer. Een paar steekjes meer hier, wat minder daar, ik keek niet zo nauw...

En nu heb ik zomaar een mooi dekentje af, en het is heel netjes geworden, al zeg ik het zelf... Ik ben er heel blij mee!

Grappig hoe verschillend de kleuren steeds lijken! Voorlopig zal ik het dekentje alleen binnen gebruiken, koele zomeravonden lijken nog heel ver weg...

Ik haakte het dekentje wat langer dan het oorspronkelijke patroon en de rand maakte ik wat breder met een picootje om de zes steken.

De rand is van vasten gehaakt zodat ie lekker stevig is!

Elke keer lijkt ie weer anders, zo grappig!
En nu gaan we naar de schapen en lammetjes... daarover binnenkort een blogje...

woensdag 18 maart 2015

Zo'n gewone woensdagmiddag...

Het lijkt zo'n gewone woensdagmiddag, maar voor ons is het alweer een fijne dag. Gelukkig is ze er weer een beetje bij, die gekke lieve vrolijke Jet...

Zaterdagochtend kreeg ze een epileptische aanval en dat bleef met tussenpozen doorgaan tot maandagmiddag...

De dierenarts wist op het laatst nog een paardenmiddel mensenmedicijn. Daar moest Jet wel goed op reageren, anders wist zij het ook niet meer...
Jet mag niet een glaasje drinken, en ze mag voorlopig de auto niet mee. Nou dat hebben we er graag voor over, hè Jet?

En nu ligt ze lekker buiten in het zonnetje te soezen. Dichtbij de baas, die verliest ze geen seconde uit het oog. Ze is zo onzeker geworden...
Gelukkig zien we haar steeds meer opknappen en we durven weer een klein beetje naar de toekomst te kijken met haar!

Fiep ligt ook met haar koppie in de zon...

Verderop onder de bank rekt Sam zich nog eens uit en slaapt dan heerlijk verder.
Hoe groot kan een geluksgevoel zijn?!

donderdag 12 maart 2015

Kun je nog haken?!

 Mijn dekentje vordert al aardig, al pas ik er nog niet helemaal onder ;-)

Hier heb je een aardig totaalplaatje...

Het blijft erg leuk om te doen, elke keer een andere kleurencombinatie maken en weer een toertje haken! Hoezo verslavend?


Wat een kleurenexplosie hè? 
Ik heb de '40 weken cal 2014' in drie weken gehaakt en verleng het dekentje op verzoek van DS nog wat! Ik haak dus rustig door en geniet...



woensdag 11 maart 2015

Voorjaar in de kop...

Zo heel af en toe mag ik van mezelf naar Diphoorn, daar zit een superleuke en gezellige woonwinkel: 't Hoorntje (klik). De eigenaresse Gina heeft een enorme collectie Emma Bridgewaterservies, dus het is goed toeven daar!
Nu had ik onlangs een schaaltje op het aanrecht gezet, bovenop iets anders, en dat had ik dus niet gezien en dat bleef niet zonder gevolgen: twee dikke scherven eraf...
Gelukkig kon ik een nieuw schaaltje aanschaffen!

En dit schattige eierdopje met een moedereend...

...met kleine pulletjes kon ik toch niet achterlaten! Zo lief...

Het staat nu samen met dit eierdopje in de kast, ook van Emma.

En er staat nog een eierdopje bij, van DS. Hij kreeg het van Oma, die het meebracht van een vakantie op Texel. Nog steeds staat het elke zondagochtend op tafel!

En geloof het of niet, maar ik kocht 'iets serviezerigs' voor mijn lieve DH! Ik had het op internet gezien en wilde een klein vreugdedansje doen toen ik het bij Gina zag, maar hield me in vanwege de kasten vol met serviesgoed daar ;-)
In deze kas met tomaatjes waar een mooie hond op de baas zit te wachten...

...en kippetjes die hun kostje bij elkaar scharrelen...

...zit een mooie mok!

Vind je het niet passend? Voor een echte buitenman met zijn plantjes, kas, schapen en bijen?

Oké, DH is niet mijn dad, maar hij is wel de lieve vader van DS...
Hopelijk kan hij er veel en vaak koffie uit drinken, bij voorkeur lekker op het terras achter het huis! En die hond? Dat is Sam, bij haar loopt aan de rechterkant de witte kraag niet door, dus dat klopt precies, hahaha...

En nu is het tijd voor een groot glas verse muntthee...

...met een paar mini-eitjes, mmmmmmmmmmm!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...