maandag 30 juni 2014

Ochtendwandeling...

Vanmorgen waren DH en ik al vroeg op pad met onze drie muiters...
In de schouwsloot achter ons weiland zag DH ze ineens...

Negen kleine donzige eendjes!

Sam vindt ze ook heel interessant en wil zo het water inplonzen. Eén keer "Denk erom Sam!" zeggen, is gelukkig voldoende om haar af te laten gaan...

We vragen ons al af waar moedereend is, als ze ineens uit de walkant komt en met haar kroost het ruime sop kiest...

We wandelen verder en genieten van de vele bloemen in de braamstruiken. Zou het een goed bramenjaar worden? Ondertussen praten we over de kleine eendjes, hopelijk wordt het niet het verhaal van de tien kleine negertjes. Bij elke wandeling eendje minder... Vorige week zagen we tijdens een wandeling - toen hadden we onze hondjes niet mee - namelijk een vos in hetzelfde gebied. Wat een prachtig dier, hij of zij hield ons goed in de gaten, maar het is een enorme stroper...

In mei 2008 fotografeerde ik ongeveer 500 meter verderop deze kleine rakker, ik moest er wel een poos geduld voor hebben en roerloos aan de rand van het weiland staan/liggen...

De brutaalste van de twee die ik toen zag rende naar het midden van het weiland...

...maar nam haastig de benen toen ie mij in het vizier kreeg!

Even later stak er toch weer een koppie omhoog uit de slootrand! Oké dat was mei 2008...

Terug naar het heden, naar de laatste dag van juni 2014... Zo vroeg - het is net half acht geweest - loopt er nog geen mens, alleen wij! Boven de bramen tussen de bomen is een doorkijkje over de mais naar het Mantingerbos, een van de weinige en oudste oerbossen van Nederland  (klik)...

Wij lopen op een oud pad dat een aantal jaren geleden in ere hersteld is en nu wandelen we er soms...

Op de terugweg komen we weer langs de eendjes, en nu zien we moedereend heel stil met haar kindjes verscholen zitten... De enige van onze hondjes die niet doorloopt, is natuurlijk Sam, onze jager!
Dag eendjes, hopelijk tot een andere keer...


zaterdag 28 juni 2014

Huwelijksreis...

Voordat je denkt dat je iets hebt gemist... Nee, ik ging niet op huwelijksreis! Onze bijenkoninginnen gingen op huwelijksreis naar Ameland.

Ondertussen werkte ik door aan het bijenkleed, gemaakt van honingkleurige stoffen in de zo bekende raatvormige hexagon...

Uit deze vier 'koninginnecellen' zijn vier koninginnen gekomen, die een aantal dagen na hun geboorte op huwelijksreis gingen in speciaal daarvoor geprepareerde kastjes. Natuurlijk gaat een koningin niet alleen, ze heeft een hele hofhouding van bijen om zich heen die haar verzorgen. Het doel van de huwelijksreis is niet zomaar plezier maken en van de omgeving genieten met de nieuwe echtgenoot...
Koninginnen moeten zorgen voor nageslacht!

Hier zie je zo'n koninginnedop, het heeft qua formaat en structuur wel iets weg van een pinda! Deze 'pinda' zit vast aan een bruin kunststof dopje. Dat dopje zit vastgeklikt op een lichtgele plastic ondergrond. Je ziet wel dat dit bouwwerk niet op een natuurlijke manier aan een bijenraam vast zit. Deze koningin is door koninginneteelt ontstaan, waarbij de imker één klein bijenlarfje in een bruin dopje heeft gedaan. De lichtgele ondergrond is ter bevestiging in de kast. Per kast kun je meerdere koninginnen telen. Als de imker deze koninginnedoppen met larfjes in een kast hangt, mag er geen koningin zijn, anders gaan de bijen de cellen niet uitbouwen. Omdat de bijen zien dat er geen levende koningin meer is gaan ze als de wiedeweerga doppen uitbouwen om een nieuwe koningin te krijgen. De bijen verzorgen de larfjes extra goed en de cel wordt langer en groter dan bij gewone cellen. De koningin is namelijk de enige bij die kan zorgen voor nakomelingen en is dus een garantie voor het voortbestaan van een volk...

En als de koningin volgroeid is, ongeveer na 12 dagen, dan knaagt ze het dekseltje los en klimt uit haar dop tevoorschijn.
DH heeft iedere koningin een eigen hofhouding en een eigen kastje gegeven en op huwelijksreis naar Ameland gestuurd. Daar is een bevruchtingsstation voor  Buckfastbijen. Buckfastbijen zijn ontwikkeld door Broeder Adam (klik), in Dartmoor (Engeland). Op Ameland zijn veel darren geteeld (mannetjesbijen) om met de koningin op bruidsvlucht te gaan. Tijdens deze bruidsvlucht wordt de koningin door een of meerdere darren bevrucht.
Vandaag zijn de kastjes teruggekomen van Ameland. Of de koninginnen bevrucht zijn is zeer de vraag, het weer was niet denderend...
Waarom dan het bevruchtingsstation op Ameland zit? Omdat Ameland een eiland is en daar kunnen de bijenvolken raszuiver worden gehouden. Een bij vliegt namelijk nooit over water dat breder is dan een rivier...
Hier thuis kan een koningin ook bevrucht worden (standbevruchting), maar dan weet je nooit of het ook door Buckfastdarren is of door een andere soort bijen.
Voor de mensen met een goed geheugen: DH had eerst andere bijen, nl. carnica's. Niet toevallig heeft de carnicavereniging ook een bevruchtingsstation op een van de eilanden, namelijk op Schiermonnikoog. Ik schreef er hier (klik) een logje over...

En nu moeten we afwachten of de koninginnen bevrucht zijn, of ze teruggekeerd zijn naar de kast, kortom of de bijenvolkjes kunnen voortbestaan. DH is er nog niet gerust op. Ik heb alweer een stapeltje hexagonnen gemaakt, dit gaat lekker snel. Het lijkt wel pannenkoeken bakken, voor je het weet heb je een hele stapel...

Ik duim voor DH en knip nog wat hexagonnen...

donderdag 26 juni 2014

"Ik ben een....eh wolf...eh hond!"

"Mijn naam is Jet en ik ben een wolf. Hier kijk ik nog heel lief, maar ik kan heel gevaarlijk joelen en huilen!"

Nou Jet, je bent gewoon een beetje de weg kwijt...
Jet heeft weer iets nieuws uitgevonden!

Onze haan - dat rondborstige type hier op de foto - is er een die nogal vaak en luidruchtig kraait. Het kan natuurlijk zijn dat hij hier enigszins in aangemoedigd wordt... door Jet!
Elke keer als de haan kraait, gooit Jet haar kop in de nek en begint te joelen als een wolf!
Daarop kraait de haan meteen weer vrolijk terug en joelt onze Jetje natuurlijk ook weer...
Jet doet het niet als we zelf ook buiten zijn, stel je voor. Als ze joelt en we komen naar buiten kijkt ze ons vrolijk aan en haar staart wappert er haast af, de haan is ze dan alweer vergeten. In huis doet ze het gelukkig ook niet...

We willen je ego niet krenken, maar je bent gewoon een hond! Een heel lieve en mooie hond, dat dan weer wel...

dinsdag 24 juni 2014

Stofjes gezocht...

Wie heeft deze stof in de kast en wil er graag vanaf of weet waar ik het nog kan kopen? Het is van Moda, komt uit de serie Seaside Rose van 3 Sisters...

Ook ben ik op zoek naar deze stof van Moda. Het is uit de serie van Park Avenue ook van 3 Sisters...
Wie oh wie?

maandag 23 juni 2014

Garnwerd...

Vorige week reden we door Garnwerd, een prachtig klein plaatsje aan het Reitdiep in de provincie Groningen. Garnwerd is 'beroemd' vanwege het smalste straatje van Nederland, de Burgemeester Brouwerstraat.
De stokrozen aan de ene kant bloeien al volop, aan de andere kant alleen nog maar knoppen.

Voor alle huizen staan stokrozen in allerlei kleuren. De meeste huisjes zijn gebouwd van rode steen, Groninger klei?






Garnwerd is ook bekend van Café Hammingh (klik). In de tachtiger jaren was het nog een echte bruine dorpskroeg waar je vanuit Stad zo naar toe kon fietsen...

Als je vanaf Winsum aan komt rijden zie je de toren van Garnwerd, de molen en Café Hammingh, prachtig gelegen aan het Reitdiep. 's Zomers is het leuk als de jeugd aan het zwemmen is en de brug om het kwartier opengaat voor de doorgaande plezierbootjes...

Het Reitdiep vanaf het terras bij Hammingh, vandaag is het stil geen zeilbootjes of plezierjachten...

Als ik terugloop door het smalle straatje richting kerk, zie ik een tuin waaruit de feestgangers zo zijn vertrokken: de lange tafel met flessen wijn, halfvolle glazen, prachtige boeketten en stoelen staan kris-kras door elkaar... Ik denk aan Fritzi ten Harmsen van der Beek (klik) die zich vanaf de zeventiger jaren terugtrok in Garnwerd na een roerig leven in het Gooi. Annejet van der Zijl (klik) schreef een boek over haar jaren op Jagtlust, een buitenhuis in Blaricum, waar jonge kunstenaars en schrijvers met de dichteres Fritzi woelige jaren doorbrachten...
De kerk is open, er is een concert geweest blijkt uit het affiche op de deur...

Garnwerd (klik), prachtig dorpje, een omweg waard!

zondag 22 juni 2014

Zondagse hexen en een kleine (lieve!) zwart-witte heks...

In de ban van de hexagonnen ben ik! Van de week druk aan het werk met de bijenquilt, nu de bloemen weer tevoorschijn gehaald...

Zo kun je het beter zien!

Alleen van de kleuren word ik al zo blij, al die lapjes bij elkaar is een feest...

Dit smal houten blad is fijn om de lapjes op te bewaren, alles bij de hand...

Nieuwe bloemen, vers geknipte en geplakte blaadjes...

Achter me hoor ik een verdacht geluidje... Betrapt! Te laat om een foto te maken, maar Fiep ligt heerlijk te kluiven op haar kleedje. Stukje deken tussen beide voorpootjes geklemd en sabbelen maar...

"Ja, ik weet het, ik ben stout..."

"Ik doe gewoon of ik slaap, dan leid ik de aandacht wat af en kluif ik zo lekker verder. Ik houd één oog een klein beetje open, dan houd ik de vrouw in de gaten..."

"Oké, ben je nog niet weg? Dan ga ik echt slapen en zet mijn geheime wapen in..."
Twee minuten later... pfffffff.... Nou Fiep, ik ben al weg, ik val bijna flauw van de stank, kluif jij maar lekker verder ik ga wel ergens anders zitten!

zaterdag 21 juni 2014

Over keulse potten...

Voor het huis staan op een bistro setje uit Frankrijk keulse potten, met en zonder witte lobelia's...

Een paar weken geleden heeft DH het tafeltje en de stoelen van nieuwe plankjes voor zien. Nou nieuw... de plankjes komen van een dakkapel van een buurman ;-)
De aanschaf van  het setje is ook een verhaal op zich. We kampeerden destijds in Zuid-Frankrijk met onze DS die nog een kleine hummel was.
Op dag twee zagen we bij de plaatselijke supermarkt heel goedkoop blauwe bistrosetjes staan. Leuk voor thuis, vonden we alletwee, maar die kopen we later in de vakantie nog wel. Op dag vijf ontdekten we dat de setjes uitverkocht waren en ze kwamen ook niet meer... Jammer maar helaas, er werden andere souvenirs en prullaria gekocht om mee naar huis te slepen.
De dag van vertrek: we komen bij de supermarkt en bakker om voor onderweg nog wat lekkers in te slaan... Staan daar wel vijfentwintig van die bistrosetjes ons uit te lachen met onze volgepakte auto waar niets meer bij in kon!
Nou die bistrosetjes kenden DH nog niet. Ter plekke werd de auto helemaal in- en uitgepakt zodat er in elk geval één setje mee naar Nederland kon. Het dak bolde voor mijn gevoel, DS zat superveilig ingeklemd, maar alles paste er precies in ;-)

In de grotere potten had ik allemaal witte lobelia gezet, vond ik wel mooi afsteken tegen het grijs en blauwe van de keulse potten. De lobelia's hebben intussen bijna allemaal het loodje gelegd, misschien hebben ze de overvloedige regen van de laatste weken niet aangekund?

De potten hebben fraaie versieringen, heb geen idee of dat iets zegt over de fabriek waar ze gemaakt zijn...

Dat het er allemaal niet zo 'gelikt' uitziet vind ik wel grappig!

De inhoudsmaat staat vaak op de pot aangegeven. Voor het bakken en glazuren is het cijfer erin gekerfd, later erop geschilderd... Makkelijk voor het doel van de keulse pot vroeger: het inmaken van groenten & fruit, vlees en eieren...

Hier een kleiner exemplaar!

Keulse potten werden gemaakt van grès klei en beschilderd met kobaltblauwe verf nadat ze door middel van glazuren waterdicht waren gemaakt. De pot mocht ook niet de smaak aannemen van het voedsel dat erin bewaard werd....

In één van de kleine potjes drijft een verdwaald rozenblaadjevan Bobby...

Binnen staat in de bijkeuken nog een keulse pot voor het raam met een citroengeranium in. Het doet me aan vroeger denken, thuis stonden citroengeraniums voor het raam in de keuken. Als je je hand door de blaadjes haalt ruikt het naar citroen en anti-muggenspul...

Het is een zoutpot!

Tijdens logeerpartijen vroeger, bij een oom en tante in de Noordoostpolder, maakten we kennis met Piggelmee, die samen met zijn vrouwtje...

...in een omgekeerde keulse pot woonde. Prachtig vond ik het verhaal en de plaatjes maar als kind vond ik het 'Toovervischje' stom, begreep de moraal van het verhaal nog niet!

In mijn boekenkast staat het eerste boekje van Piggelmee (klik) met de opgeplakte plaatjes, het is een uitgave van van Nelle. Het exemplaar is al erg oud en vergeeld, maar verder gaaf! Het boekje destijds bij mijn oom en tante was een exemplaar met gedrukte plaatjes en was in mijn herinnering rood...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...