'I thee wed'...

Vandaag precies vijftien jaar geleden trouwden DH en ik na tien jaar samenwonen.
Het was een druilerige dag in mei, maar overal in onze woonomgeving bloeide het fluitekruid uitbundig. De weg naar het gemeentehuis in Dwingeloo leek speciaal voor ons versierd: een prachtige kilometerslange bloemenrand langs de weg...
Onze chauffeur die dag - mijn moeder - had in haar auto overal kleine bosjes fluitekruid gehangen. En zo gingen we op weg en begonnen we aan een nieuwe fase in ons leven...

Ter gelegenheid van ons huwelijk borduurde mijn moeder een groot borduurwerk 'fluitekruid', waarvan hier enkele details. Ik heb het pas onlangs in laten lijsten en ben er heel blij mee.

Samen hebben we in de afgelopen zevenentwintig jaar - lang hè - al heel wat meegemaakt: het verlies van onze ouders, de geboorte van DS. En nog steeds kiezen we voor elkaar!
Ik kijk dan ook met veel blijdschap, maar ook ontroering terug!

En weer bloeit dit jaar het fluitekruid... Dit had een titel van een romannetje kunnen zijn, hihihi... Voor mij is dit bloeien elk jaar weer heel speciaal. Het herinnert me aan onze trouwdag. In die vijftien jaar is er heel wat gebeurd. Het belangrijkste? De geboorte van onze DS! We zijn ongelofelijk blij met hem en ook heel erg trots. Vanaf zijn geboorte hebben we veel met hem meegemaakt. Gelukkig gaat het nu heel goed met DS!

De afgelopen maanden heb ik aan 'I thee wed' geborduurd, een van de huisjes uit de Remember Me serie van Blackbird Designs. De laatste steekjes waren het zwaarst, vooral het groene gras was eindeloos!
En nu het klaar is ben ik er blij mee!

Tenslotte nog twee fluitekruidplaatjes. Trouwens leuk woord om heel snel heel vaak achter elkaar te zeggen: fluitekruid!