Willy en Corrie schreven al over Carl en Karin Larsson, dus het zou kunnen dat een en ander al enigszins bekend is...
Het huis en de tuin van de familie Larsson ligt in Sundborn, ongeveer 60 km van Almo, de woonplaats van Josien en Franklin. Na Leksand reden we een schitterende weg met aan weerszijden de prachtigste huisjes. Daarna een grotere weg dwars door een dennenbos. Via een klein weggetje door het bos reden we uiteindelijk Sundborn binnen.
Het was net na de middag toen we bij het huis aankwamen, dus tijd voor een picknick. Naast het lege terras van het restaurant aten we onder het toeziend oog van een bronzen Carl Larsson een Zweedse lunch op de parkeerplaats: een plat opgevouwen broodje met vulling. Toen het begon te regenen bood de klep van de auto uitkomst: we pasten er precies onder! Nog een appeltje en toen op naar het huis!
Samen met een dame in een speciale jurk - de gids - gingen we het huis binnen. En toen ging er een wereld voor me open...
Het huis is heel kleurrijk en warm en in elk vertrek zijn er prachtige persoonlijke schilderingen en ontwerpen, zowel van Carl als van zijn vrouw Karin. Hij zorgde voor beschilderingen op de panelen van de deuren, op de wanden. Zij maakte prachtige gordijnen, tafelkleden, vaak vol symboliek. Ook maakte ze wanddecoraties. De vier elementen - aarde, vuur, water en lucht - kwamen regelmatig terug in allerlei weefwerk door haarzelf ontworpen.
Wat me trof was de kindvriendelijke inrichting. Aandoenlijk waren de kapstokjes aan de trap van hoog naar laag, voor de kinderen waren de vatse plaatsen aan tafel met namen aangeduid. Op de deuren de lieve geschilderde kindergezichtjes en een afbeelding van Karin. En het kleurgebruik: fantastisch, zo sfeervol!
De gids vertelde allerlei anecdotes, bijv. dat Carl Larsson iedere dag als eerste uit het raam van zijn slaapkamer naar het licht keek. Grappig vond ik dat hij zichzelf regelmatig afbeeldde met een enorme neus en Karin met een grote hoed!
Zo dwaalden we het huis door: in de eetkamer stond een soepterrine, waarop Carl Larsson aan de buitenkant de namen van zijn kinderen had geschilderd. Aan de binnenkant had hij op de bodem 'Slut!' geschreven: 'op!' De gang met etsen, veel schilderijen en beeldhouwwerk, ook van bevriende kunstenaars, was schitterend. De slaapkamers van Carl Larsson en van Karin en de kinderen zagen er prachtig uit. Ook de boekenkamer was indrukwekkend met prachtige nisjes met allerlei spulletjes. Elke deur die openging bracht nieuwe verrassingen!
Indrukwekkend was ook het grote atelier van Carl Larsson. De rondleiding eindigde in een deel van het huis dat later tegen het bestaande huis was 'aangeplakt'. In de tijd dat de familie het huis bewoonde werd het telkens iets groter gemaakt.
In het huis mocht je helaas geen foto's maken. Ik had er wel een aantal dagen door willen brengen, er was zoveel te zien! En je moest natuurlijk meelopen met de groep en de gids... Ik had iets meer tijd nodig om alles goed in me op te nemen!
Deze - nog ingepakte - afbeeldingen zijn van de kamer die op het water uitkijkt. Zo licht en toch zo knus. In veel van zijn werk herken ik nu dingen van het huis, zo leuk! Dezelfde sfeer als op de reproducties voelde je nog in het huis! En wat vind ik geraniums ineens leuk als plant voor in de vensterbank...
Vol met indrukken reden we terug naar huis. De dagen na het bezoek kwamen de gesprekken steeds weer op het huis en het werk van de familie Larsson. Grappig dat we alledrie soms andere dingen hadden onthouden. En we hebben heel vaak tegen elkaar gezegd: "Wat was het schitterend!"
Als ik weer naar Zweden ga, zou ik direct weer het huis van Carl en Karin Larsson bezoeken en dan twee rondleidingen achter elkaar gaan doen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten