De kijker die nog iets beter kijkt ziet iets glinsteren in het klosje: een speldenknopje...
Terug naar vanmiddag. Voor mijn werk sta ik op een markt informatie te geven over een project van de organisatie waarvoor ik werk. Ineens zegt A. de collega met wie ik vanmiddag samenwerk dat ze een diamantje uit haar verlovingsring mist. Vlak ervoor hebben we gesproken over haar huwelijk dat over drie weken zal zijn...
Ze weet zeker dat de ring vanmorgen vroeg nog compleet was. We zoeken tussen de betonklinkers, maar dat is onbegonnen werk. Het diamantje kan overal liggen. Als er weer een paar geinteresseerde mensen vertrokken zijn van de kraam wil ik toch nog even zoeken...
En het onwaarschijnlijke gebeurt: ik vind het diamantje terug. Het is zo groot - nou ja zo klein bedoel ik natuurlijk - als een ouderwets speldenknopje zoals in het klosje geprikt zit!
Ik ben ontzettend blij voor mijn collega en sjor aan haar arm en rug, sorry nog A.! Ze vertrekt meteen naar de juwelier om de ring en het diamantje af te geven. Hopelijk kan het nog gerepareerd worden voor de grote dag...
Nu al klossend op de bank - morgen update - bedacht ik me dat het wel een diamanten huwelijk moet worden! Ik hoop het voor A. en haar aanstaande...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten