In Drenthe woont een zanger/componist/schrijver/musicus (klik) die hierover een heerlijk liedje (klik) geschreven heeft.
Ik ben fan van hem. Naast een aantal cd's van zijn vroegere bands Skik en Lohues & the Louisiana Blues Club, heb ik zijn eerste twee solo-albums. Ik wacht met smart op de derde, die komende vrijdag uitkomt! Zijn muziek is vrolijk, gek, ontroerend en komt dicht bij mij... Waarom? Ik weet het niet...
Sinds een jaar of zeven schrijft hij ook wekelijks een 'stukkie'. Een column wil hij zijn 'schrijfsels' niet noemen. Ze gaan over het leven in Erica (zijn woonplaats), over muziek, de natuur, dingen die hij meemaakt en waar hij zich over verwondert, kwaad maakt, vrolijk of verdrietig van wordt. Heerlijk om te lezen! Het zijn soms net liedjes, maar dan zonder muziek...
Zijn wekelijkse columns die verschijnen in het Dagblad van het Noorden, zijn gebundeld in 'Zes jaar vrijdagmiddag'. Heerlijk leesvoer voor zo even tussendoor of om DH en DS uit voor te lezen.
Twee columns over TON, de beweging van Rita Verdonk liggen hier al meer dan anderhalf jaar op tafel. Ik was getroffen door zijn 'stukkies'. Hij schrijft een kritische column, o.a. over vrijheid van meningsuiting, dat hoog in het vaandel zou staan bij de Tonnies, zoals hij de aanhang van Rita noemt. Een week later schrijft hij nog eens over hetzelfde onderwerp en vertelt dat hij naar aanleiding van zijn eerste column bedreigd is door de Tonnies. Waarom? Omdat Lohues zijn mening geeft over de vrijheid van meningsuiting en over de Tonnies... Triest en vermakelijk tegelijk en dat is dan ook zijn slotconclusie.
Ik kijk uit naar vrijdag en ik hoop dat de zon dan schijnt, dan heb ik een extra reden om Daniël Lohues te bedanken...
Terwijl ik dit logje schrijf breken de wolken en zie ik stukjes blauw tevoorschijn komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten