Aan tafel met de 'puddingmeneer'...

In mijn jeugd zaten we iedere zondagmiddag rond half één 's middags aan de warme maaltijd. Mijn moeder kookte uitgebreid met 'zondags' vlees: fazant, konijn, kip of rollade, aardappelen en groente en appelmoes of stoofpeertjes en een toetje. Mijn twee zusjes en ik mochten om de beurt op zondag het toetje kiezen, en meestal werd dat caramelpudding, griesmeelpudding met bessensap of sneeuwpudding. Mijn moeder kookte deze pudding op zondagmorgen en vooral de caramelpudding gemaakt van gebrande suiker en de sneeuwpudding met geklopt eiwit waren in mijn ogen het resultaat van ware toverkunsten. Mijn moeder had een speciale (kromme) houten lepel waarmee ze in de pan roerde. Als de pudding in de vorm gegoten was mochten we de pan uitlikken. Niets lekkerder dan die warme puddingpap!

Tijdens het eten stond de radio aan, ik meen op Hilversum 1, het programma heette "Muzikaal Onthaal" met Herman Emmink. Om 13 uur volgde het nieuws en het was verstandig om dan niet te hard te praten, want mijn ouders misten liever niet teveel van het nieuws. Tegen de tijd dat het nieuws afgelopen was, haalde mijn moeder de pudding uit de keuken en kondigde de radio de volgende spreker aan: Mr. G.B.J. Hiltermann met "De toestand in de wereld". Nu waren we helemaal stil en lepelden we zwijgend onze pudding naar binnen. Als ik mijn ogen dicht doe hoor ik weer die stem... We noemden deze man thuis 'de puddingmeneer' omdat we iedere zondagmiddag aan de pudding zaten tijdens zijn betoog. Vrolijk werd ik er niet van. Tegen de tijd dat we klaar waren met eten kwam Ferry Hoogendijk ook nog een verhaal afsteken... Aan de zondagmiddagmaaltijden bewaar ik gemengde gevoelens. De heerlijke pudding die mijn moeder kookte maakte gelukkig veel goed!

Afgelopen kerst waren we met onze gezinnen bij mijn jongste zusje. Ze had een heerlijke uitgebreide en feestelijke maaltijd voor ons gekookt. En toen kwam het toetje: drie heerlijke puddingen zoals vroeger op zondagmiddag thuis: griesmeelpudding met bessensap, caramelpudding en sneeuwpudding. Wat een verrassing!  Mijn zusje had in het oude kookboek van mijn moeder de recepten op briefjes gevonden. Geen enkel luxe dessert kon hier tegenop! Lieve, lieve zus, nogmaals dank je wel... We hebben er van genoten en even was mijn moeder er weer bij...

Deze gele puddingvorm is dezelfde puddingvorm als die we thuis hadden...

In het flesje zit bessensap van zwarte bessen uit onze tuin. Mijn moeder kookte de bessen en zeefde deze, zodat het sap overbleef. Het sap werd in lege limonadeflesjes gedaan en deze  werden afgesloten met een kurk. Tenslotte werd de kurk verzegeld met parafine, dat in een klein pannetje op het gas verwarmd werd.
Dit sap heeft mijn moeder in 1981 ingemaakt. Ik bewaar het in mijn kelder, het is een dierbaar aandenken aan haar.

Ook de litermaat is van vroeger thuis en hangt in mijn keuken boven het aanrecht...