Appeltjes...

Het tafeltje naast mijn stoel ziet er nu zo uit... Gezellig rood, da's weer eens wat anders dan het blauw waar ik altijd naar grijp!
Het paasweekeinde stond niet alleen in het teken van de (chocolade)eitjes, maar ook in het teken van de appeltjes...

Sinds ik de appeltjes van Joke (klik) en Joyce (klik) in het echt heb gezien, verschijnen ze voortdurend op mijn netvlies! De ronde vorm leek me een uitdaging, zeker met de applicatiemethode van Joke appeltje-eitje!  Nou ja...

Afgelopen donderdag ben ik bij Joke geweest en besloot ik voor 'iets met rood/crème', een beetje de kleuren die Joke ook gebruikt heeft. De helft van de lapjes komt bij haar vandaan, de andere helft komt uit mijn eigen lappenvoorraad. En... ik heb nog een mooi lapje van mijn jongste zusje gekregen! Met elkaar een mooi geheel vind ikzelf. Ik ben nogal streng: als ik kies voor rood/crème, dan zul je geen spatje blauw terugvinden en kies ik alles in harmonie. Soms misschien een beetje saai...

Hier zie je de appeltjes van dichtbij, ik ben tevreden over de steekjes en hoekjes. Mijn linkerwijsvinger voelt zich zoals Stoffel de Schildpad (klik) altijd zei: een beetje appelig (beurs) van de naald!

De ranonkels zijn helemaal top-zwaar geworden, wat zitten er veel blaadjes in één bloem... En zo mooi strak tegen elkaar opgevouwen!

Vanuit mijn stoel kijk ik op de clematis die half voor het serreraam hangt. In die clematis zit een merel te broeden: zie je haar staart bij de regenpijp? Het is een zoekplaatje... Hopelijk zijn er straks kleine mereltjes. DH komt net binnen en zegt dat hij plannen had de clematis te kortwieken, maar dat hij dat nu maar achterwege laat. DS komt ook net binnen met een paar mooie cijfers van de toetsweek ;-) Tijd voor thee met wat lekkers...