De Commons worden tegenwoordig beheerd door de National Trust (klik), een nationale organisatie die in Groot-Britannië landschappen en landgoederen beheert. Deze Common ligt op een hoogvlakte.
De koeien die op de Commons grazen, lopen ook in de dorpen, zo ook in Minchinhampton...
Alle huizen hebben een afgesloten oprit door een hek of een wildrooster om te voorkomen dat de koeien de boel vertrappen of zich tegoed doen aan de planten in de tuin...
We zagen dit bordje bij de plaatselijke pub The Lodge, gelegen midden op de Commons. Daarnaast is het clubhuis van de plaatselijke golfclub. En weet je wat nu zo grappig is? De mensen golfen ook gewoon op de Commons, er zijn gemaaide stukjes met vlaggetjes gemarkeerd, maar de koeien sjokken daar ook rustig overheen. Geweldig toch?
In The Lodge drinken we een kopje koffie en thee. Als je in Engeland thee bestelt, krijg je bijna altijd een potje thee. Het is wel zaak om het theezakje snel uit de theepot te vissen, want de thee is anders erg donker. Gelukkig serveren ze overal melk of heet water om de thee naar je eigen smaak aan te passen. Maar van een theezakje met een touwtje eraan lijkt niemand hier ooit gehoord te hebben!
Dit is een van de belangrijkste straten van Minchinhampton. En saai is het zeker niet in het dorpje, ook al oogt dit straatje wat somber na een fikse regenbui...
Er is een prachtige tea-room, waar het constant vol zit!
Dit uithangbord hangt midden in het dorp en hoort bij een appartementencomplex. Voor oude mannetjes, vroegen wij ons meteen af? Verder allerlei bric a brac winkeltjes, verschillende winkels van sinkels, een slager, een bakker, een bruidsjurkenwinkel, een kranten-snoep-ijs-winkeltje en een paar souvenirshops.
Ook middenin het dorp zien we de beroemde dry stone walls (klik), waarbij de Cotswoldstones gestapeld worden, zonder dat er cement gebruikt wordt. De opstaande stenen moeten voorkomen dat men eroverheen klimt. De koeien zullen er ook wel achter blijven nu!
We kuieren verder door het dorp en komen bij ommuurde volkstuintjes. Dat lijkt ons niet overbodig met loslopende koeien die op zoek zijn naar malse hapjes...
In een van de tuintjes bloeit een artisjok zo prachtig!
Ook de bonen bloeien uitbundig...
En verder lopen we weer, achter de kerk beginnen de Commons en heeft het circus zijn tenten opgeslagen!
Het is maar een klein circus en we wandelen er omheen. En ja hoor, daar zijn ze weer, de vier stiertjes, onder aanvoering van de zwarte, die 's morgens in het dorp de boel versperden. Ze kijken nieuwsgierig naar het circus. Ik denk niet dat ze erin komen...
We rijden een kwartier met de auto en komen dan op 'the most beautiful place on earth'... Althans dat heeft Peter the Plumber (loodgieter) ons 's ochtends bezworen. Hij kwam om een lekkende waterleiding in de wc in ons vakantiehuisje te maken en was dolenthousiast toen hij ontdekte dat we uit Nederland kwamen.
Hij had er een aantal jaren gewoond, zijn hart verloren aan een Nederlandse en was daarna uit heimwee toch teruggekeerd naar Engeland, naar zijn geboortestreek. Hij vertelde allerlei verhalen over zijn jeugd in Stroud en the Cotswolds en schreef voor ons bijzondere plekken op om te bezoeken...
De beste man had niet overdreven, wat een schitterend uitzicht... In de verte zie je de heuvels van Wales, achter het water van the river Severn, die je op de foto ziet als een lichte streep.
Dankzij Peter the Plumber hadden we een schitterende dag, just around the corner, ver van de toeristische hot-spots, maar zo leuk...