Toen ik gisteren mijn ranonkels met tekst plaatste, had ik niet kunnen vermoeden dat het echt een witte pasen zou worden. In de wei lopen de lammetjes in de sneeuw zoals je op de foto kunt zien...
En ook hij of zij is weer van de partij... Elke ochtend hol ik als eerste naar het raam om te kijken... Nummer twee is er waarschijnlijk ook wel, maar die zit sinds een paar dagen dieper in de struiken verstopt en is 'onzichtbaar' en zien we alleen als ie wegvliegt...
zondag 31 maart 2013
zaterdag 30 maart 2013
Witte paasdagen!?
Met deze witte ranonkels wil ik jullie heel fijne witte paasdagen wensen, binnen bedoel ik dan hè...
vrijdag 29 maart 2013
Over sapstromen en een portret van Jet...
Afgelopen week heeft DH veel bomen gesnoeid. De takken kunnen zo mee naar het paasvuur dat traditioneel hier op tweede paasdag ontstoken wordt. Nu het zo lang blijft vriezen kun je hier goed zien dat de sapstroom al goed op gang is gekomen...
Het is een bijzonder natuurverschijnsel! Ogenschijnlijk staan de bomen er in deze periode levenloos bij, maar in het binnenste wordt keihard gewerkt om straks weer in volle tooi te staan. Door de aanhoudende vorst is het dit jaar goed zichtbaar wat er aan aktiviteit in de haarvaten in een boom plaatsvindt. Op internet las ik dat je soms sapstromen in bomen kunt horen, vooral met hulp van een stethoscoop zou je vanaf december dit goed kunnen waarnemen. Toch es met de dokter gaan wandelen ;-)
Jet had niet zo'n florissante week. Ze kikkerde helemaal op toen DH haar vanmiddag meenam om te schapendrijven... Ze bleef zowaar geconcentreerd naar DH kijken, waardoor hij dit mooie portret kon maken...
Het is een bijzonder natuurverschijnsel! Ogenschijnlijk staan de bomen er in deze periode levenloos bij, maar in het binnenste wordt keihard gewerkt om straks weer in volle tooi te staan. Door de aanhoudende vorst is het dit jaar goed zichtbaar wat er aan aktiviteit in de haarvaten in een boom plaatsvindt. Op internet las ik dat je soms sapstromen in bomen kunt horen, vooral met hulp van een stethoscoop zou je vanaf december dit goed kunnen waarnemen. Toch es met de dokter gaan wandelen ;-)
Jet had niet zo'n florissante week. Ze kikkerde helemaal op toen DH haar vanmiddag meenam om te schapendrijven... Ze bleef zowaar geconcentreerd naar DH kijken, waardoor hij dit mooie portret kon maken...
donderdag 28 maart 2013
Vroeg uit de veren...
Vanmorgen rond kwart voor zeven ging DH al op pad. Ik draaide me ondertussen nog even lekker om, maar had een beetje spijt toen ik de foto's zag waarmee hij terugkwam...
DH wandelde in het gebied van Mantingerbos en -weiden (klik), een natuurgenied, direct aansluitend achter aan ons weiland.
Natuurlijk was hij niet alleen, maar gingen alle hondjes ook mee...
De zon is al wakker! Deze mooie eik staat aan het Binnenveld.
De hulstbomen zijn kenmerkend voor het Mantingerbos, een van de oudste oerbosjes van Nederland.
Braamstruiken aan de rand van het bos en zo kijk je over het hooiland.
De Windhorst...
Onderweg een prachtige oude dode boom...
Deze boom lag al over het pad toen DH met DS ging wandelen toen DS nog een peutertje was...
Nog een mooi doorkijkje. Zie je de lange schaduwen, ten teken van de laagstaande zon?
Sam loopt graag dicht bij de baas... Jet en Fiep niet! Bo hobbelt vaak net achter de baas...
Prachtige lichtinval door het riet...
DH wandelde in het gebied van Mantingerbos en -weiden (klik), een natuurgenied, direct aansluitend achter aan ons weiland.
Natuurlijk was hij niet alleen, maar gingen alle hondjes ook mee...
De zon is al wakker! Deze mooie eik staat aan het Binnenveld.
De hulstbomen zijn kenmerkend voor het Mantingerbos, een van de oudste oerbosjes van Nederland.
Braamstruiken aan de rand van het bos en zo kijk je over het hooiland.
De Windhorst...
Onderweg een prachtige oude dode boom...
Deze boom lag al over het pad toen DH met DS ging wandelen toen DS nog een peutertje was...
Nog een mooi doorkijkje. Zie je de lange schaduwen, ten teken van de laagstaande zon?
Sam loopt graag dicht bij de baas... Jet en Fiep niet! Bo hobbelt vaak net achter de baas...
Prachtige lichtinval door het riet...
IJs op de sloten... eind maart...
Nog een mooie boom die onderdak biedt aan allerlei kleine insecten en langzaam weer één wordt met de omgeving...
Een mooie schuilplaats of nestgelegenheid...
Langs de Windhorst bij de schouwsloot...
En de ooievaars zijn ook weer terug, af en toe vliegen ze over het weiland achter...
Terug op eigen erf bij de kikkerpoel... De dag kan beginnen!
woensdag 27 maart 2013
De morgenstond...
Nietsvermoedend stapte ik vanochtend slaapdronken en half wakker de keuken in om DS sterkte te wensen met zijn natuurkunde tentamen. "Er zijn er nu twee!", riep DH enthousiast.
Ik: "Huh, wat twee?" DH: "Twee uilen natuurlijk!"
Na zo'n bericht ben je klaarwakker, tenminste ik wel...
"Ik zie ze niet hoor", pruilde ik.
Kun jij ze wel vinden?
Omdat een vlaamse gaai gigantisch tekeer ging ontdekte DH vanochtend de uilen...
Toen DS naar school vertrok, bleven de uilen gewoon zitten!
DH wilde het er wel op wagen om iets dichterbij en vanuit een andere positie een foto te maken, en dat is gelukt!
Wat een superbegin van de dag...
Hier (klik) kun je een filmpje zien dat DH gemaakt heeft, nog wat onwennig, maar leuk!
Door alle commotie vergat ik bijna DS sterkte te wensen met zijn tentamen ;-)
De uil die wegvloog tijdens het maken van het filmpje, heeft zijn of haar plekje alweer ingenomen. Volop in de zon!
19:19 uur De uilen zitten nog steeds op hun post. Ze soezen en zijn alert als één van ons weggaat, maar kennelijk is dat zo vertrouwd dat ze rustig blijven zitten. Ik heb nog even op internet van alles nagezocht en het blijkt dat ransuilen van zonsopgang tot even na zonsondergang vooral in de winterperiode op een vaste 'roestplek' verblijven.
zondag 24 maart 2013
Goed bezig, of niet?
Na het afronden van mijn 'Blauwe Stad' ben ik verder gaan werken aan de appeltjes. Ik word er steeds meer bedreven in. Voor de appeltjes gebruik ik 30 verschillende stofjes, die ik in matjes van 5 x 6 aan elkaar zet...
Kijk hier moet nog een rijtje aan! Het is een lekker werkje en zo heb ik afgelopen weekeinde alweer 60 appeltjes gemaakt. In totaal heb ik nu bijna 240 aan elkaar gezet. Ik ga nog even lekker door!
Zo rond Pasen hebben we regelmatig een kukelbroodover de vloer op tafel. Een zoete witte bol met veel stukken chocolade erin: heeeeeeerlijk!
Afgelopen vrijdag bracht DH er eentje mee van de bakker. We hebben er tussen de middag een stukje van gegeten... en nog één...
Gisteren wilde ik nog graag een stukje kukelbrood, maar ik zag em nergens meer. Nou ja, met een 18 jarige reus die volleybalt en een man die veel buiten bezig is, dacht ik te weten waar het brood gebleven was. Bij navraag ontkenden beiden uiteraard...
Vanmiddag zat ik in de keuken met DS aan de maatschappijleer tot mijn oog viel op 'iets' helemaal achteraan onder het gasfornuis: een lege afgekloven verpakking van het kukelbrood. We vermoeden nu dat hoofddader Jet met handlangers Sam en Fiep het brood buit gemaakt heeft...
Dusss... Afgelopen week hebben we Jet verschillende pogingen zien doen om dingen van het aanrecht te halen. Foei Jet!!! De dames zijn een beetje op dieet omdat ze in de schuur een gaatje in het plastic hadden gemaakt in de voorraad hondenbrokjes en zo hun buikjes rond aten, zonder dat wij het eerst in de gaten hadden! Op de foto zie je trouwens Fiep...
Ik had al tegen DH gezegd dat ik Fiep zo dik vond en dat ze toch niet stiekem met de hond van de buren... Inmiddels weten we beter. Een bijwerking van de anti-epilepsie medicatie van Jet is dat ze meer wil eten!
En dan jat ze een kukelbrood met chocolade erin, een gevaarlijke combi voor honden, en zeker met epilepsie. Gelukkig heeft ze er niets aan overgehouden. En wij maar smelten voor die lieve hoofdjes ;-)
Voor straf mogen ze bij de kippen slapen met hun kukelbrood...
Kijk hier moet nog een rijtje aan! Het is een lekker werkje en zo heb ik afgelopen weekeinde alweer 60 appeltjes gemaakt. In totaal heb ik nu bijna 240 aan elkaar gezet. Ik ga nog even lekker door!
Zo rond Pasen hebben we regelmatig een kukelbrood
Afgelopen vrijdag bracht DH er eentje mee van de bakker. We hebben er tussen de middag een stukje van gegeten... en nog één...
Gisteren wilde ik nog graag een stukje kukelbrood, maar ik zag em nergens meer. Nou ja, met een 18 jarige reus die volleybalt en een man die veel buiten bezig is, dacht ik te weten waar het brood gebleven was. Bij navraag ontkenden beiden uiteraard...
Vanmiddag zat ik in de keuken met DS aan de maatschappijleer tot mijn oog viel op 'iets' helemaal achteraan onder het gasfornuis: een lege afgekloven verpakking van het kukelbrood. We vermoeden nu dat hoofddader Jet met handlangers Sam en Fiep het brood buit gemaakt heeft...
Dusss... Afgelopen week hebben we Jet verschillende pogingen zien doen om dingen van het aanrecht te halen. Foei Jet!!! De dames zijn een beetje op dieet omdat ze in de schuur een gaatje in het plastic hadden gemaakt in de voorraad hondenbrokjes en zo hun buikjes rond aten, zonder dat wij het eerst in de gaten hadden! Op de foto zie je trouwens Fiep...
Ik had al tegen DH gezegd dat ik Fiep zo dik vond en dat ze toch niet stiekem met de hond van de buren... Inmiddels weten we beter. Een bijwerking van de anti-epilepsie medicatie van Jet is dat ze meer wil eten!
En dan jat ze een kukelbrood met chocolade erin, een gevaarlijke combi voor honden, en zeker met epilepsie. Gelukkig heeft ze er niets aan overgehouden. En wij maar smelten voor die lieve hoofdjes ;-)
Voor straf mogen ze bij de kippen slapen met hun kukelbrood...
zaterdag 23 maart 2013
Buiten is het koud...
...binnen in de keuken is het warm en gezellig!
Fiep, Jet en Sam samen in de mand...
Bo ligt in de bijkeuken in haar eigen mand!
Fiep, Jet en Sam samen in de mand...
Bo ligt in de bijkeuken in haar eigen mand!
vrijdag 22 maart 2013
Gezichten van Dementie...
De tentoonstelling 'De Sovjet Mythe' in het Drents Museum in Assen heeft veel aandacht in de pers gekregen. Tegelijkertijd is er een tentoonstelling die heel veel indruk op mij heeft gemaakt, maar die wat onderbelicht gebleven is. De kunstenaar Herman van Hoogdalem (klik) en journalist/schrijver Gijs Wanders (klik) hebben samen gewerkt aan de expositie Gezichten van Dementie (klik).
Herman van Hoogdalem schilderde portretten van dementerende mensen door ze te schetsen en deze voorstudies uit te werken tot manshoge aquarellen. Zijn moeder overleed twintig jaar geleden en haar proces van dementie, het veranderende gezicht en de veranderende gezichtsuitdrukking hebben hem nooit losgelaten. Ruim twee jaar geleden besloot hij dementerende mensen te gaan portretteren. Dit heeft hij op een heel integere manier gedaan. Van te voren wilde hij geen informatie over de geportretteerde omdat hij zijn eigen beeld wilde weergeven.
Van de totstandkoming van ieder portret maakte Gijs Wanders een video-registratie. De schilder vertelt iets over het proces tijdens het schilderen en wat hem opgevallen is aan de persoon die hij schilderde. Familieleden vertellen hun eigen verhaal. Aan het eind van ieder filmpje onthult Herman van Hoogdalem het portret aan de familie. Zeer indrukwekkend en vaak erg ontroerend!
Stuk voor stuk zijn het bijzondere portretten geworden. Maar juist de videoregistratie maakt het verhaal compleet. Hier (klik) kun je kijken hoe Herman van Hoogdalem aan het werk is. Ben je in de gelegenheid om het museum te bezoeken, ik kan je van harte aanraden om te gaan!
Herman van Hoogdalem schilderde portretten van dementerende mensen door ze te schetsen en deze voorstudies uit te werken tot manshoge aquarellen. Zijn moeder overleed twintig jaar geleden en haar proces van dementie, het veranderende gezicht en de veranderende gezichtsuitdrukking hebben hem nooit losgelaten. Ruim twee jaar geleden besloot hij dementerende mensen te gaan portretteren. Dit heeft hij op een heel integere manier gedaan. Van te voren wilde hij geen informatie over de geportretteerde omdat hij zijn eigen beeld wilde weergeven.
Van de totstandkoming van ieder portret maakte Gijs Wanders een video-registratie. De schilder vertelt iets over het proces tijdens het schilderen en wat hem opgevallen is aan de persoon die hij schilderde. Familieleden vertellen hun eigen verhaal. Aan het eind van ieder filmpje onthult Herman van Hoogdalem het portret aan de familie. Zeer indrukwekkend en vaak erg ontroerend!
Stuk voor stuk zijn het bijzondere portretten geworden. Maar juist de videoregistratie maakt het verhaal compleet. Hier (klik) kun je kijken hoe Herman van Hoogdalem aan het werk is. Ben je in de gelegenheid om het museum te bezoeken, ik kan je van harte aanraden om te gaan!
donderdag 21 maart 2013
Middagdutje...
"Hé, pssst", gebaart DH, "sssttt", en met de vinger voor zijn mond sluipt hij de keuken binnen. "Verrekijker", fluistert hij. "Daar in die laurier bij de car-port", wijst hij...
Mijn mond valt open en klapt met dezelfde vaart weer dicht. De ransuil - herkenbaar aan de plukjes op de kop - zit hier bij de car-port een middagdutje te doen, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is! Meneer of mevrouw is in diepe rust als DH de eerste foto's maakt...
Toch is de uil heel alert, langzaam gaan de ogen een beetje open en de ingedutte verenbol wordt wat langer. De tekening in het gezicht wordt beter zichtbaar...
De ogen gaan wat verder open en de uil heeft ons nu ook in de gaten...
En nu is het gedaan met de rust... Hoezo heeft een uil grote ogen?
Mijn dag kan niet meer stuk, wat een prachtige vogel om te zien! En dit alles was zo'n kwartier geleden...
Mijn mond valt open en klapt met dezelfde vaart weer dicht. De ransuil - herkenbaar aan de plukjes op de kop - zit hier bij de car-port een middagdutje te doen, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is! Meneer of mevrouw is in diepe rust als DH de eerste foto's maakt...
Toch is de uil heel alert, langzaam gaan de ogen een beetje open en de ingedutte verenbol wordt wat langer. De tekening in het gezicht wordt beter zichtbaar...
De ogen gaan wat verder open en de uil heeft ons nu ook in de gaten...
En nu is het gedaan met de rust... Hoezo heeft een uil grote ogen?
Mijn dag kan niet meer stuk, wat een prachtige vogel om te zien! En dit alles was zo'n kwartier geleden...
woensdag 20 maart 2013
AFFO!
De Blauwe Stad is helemaal klaar, en ik ben superblij...
Alle kleuren van de huisjes komen terug in de afwerkbies, die ik nu eens volgens hetboekje filmpje (klik) gemaakt in elkaar geprutst heb. In het duidelijke filmpje lijkt het zo gemakkelijk, dat is het waarschijnlijk ook voor die prachtig sprekende Amerikaanse mevrouw, maar dat was het niet voor mij. Toch ben ik uiteindelijk zeer tevreden met het resultaat!
Een spannend moment: de quilt gaat de wasmachine in...
...en komt er prachtig weer uit. Alle blauwe lijntjes zijn verdwenen en de huisjes zijn lekker fris en schoon!
De hoekjes zijn mooi geworden...
Een gequilt hart tussen de huisjes...
In ieder huis een 'oelengat'...
Rook uit de schoorsteen met een klein hartje in het midden...
De achterkant is intensief doorgequilt, behalve de daken...
De achterkant past qua kleur heel goed bij alle andere 'blauwen', het is een lapje uit de serie Independence Trail (klik) van Moda.
Nog een hoekje...
De 'Blauwe Stad' krijgt een mooi plekje in de kamer...
Alle kleuren van de huisjes komen terug in de afwerkbies, die ik nu eens volgens het
...en komt er prachtig weer uit. Alle blauwe lijntjes zijn verdwenen en de huisjes zijn lekker fris en schoon!
De hoekjes zijn mooi geworden...
Een gequilt hart tussen de huisjes...
In ieder huis een 'oelengat'...
Rook uit de schoorsteen met een klein hartje in het midden...
De achterkant is intensief doorgequilt, behalve de daken...
De achterkant past qua kleur heel goed bij alle andere 'blauwen', het is een lapje uit de serie Independence Trail (klik) van Moda.
Nog een hoekje...
De 'Blauwe Stad' krijgt een mooi plekje in de kamer...
Abonneren op:
Posts (Atom)