Sissinghurst...

Al lange tijd stond Sissinghurst (klik) op mijn verlanglijstje om te bezoeken. Sissinghurst staat synoniem voor de tuinen van Vita Sackville-West en haar man Harold Nicholson in Sissinghurst in Zuid-Engeland. De tuinen zijn geweldig...
Vita Sackville-West en haar man hadden een turbulent liefdesleven met elkaar en met anderen, maar hebben in de tuin hun liefde voor elkaar vorm gegeven...

Voordat je de officiele tuinen in gaat, vallen deze torentjes met witte kappen op. Het zijn torens van schuren waarin vroeger de hop gedroogd werd. De witte kappen kunnen draaien zodat er altijd een luchtstroom is, uit welke hoek de wind ook waait... In Kent zie je veel van dit soort torens en kun je in sommige zelfs logeren en kun je een rondrit maken om er een heleboel te zien!

Vanuit de tuinen is er een geweldig uitzicht over de omgeving!

En echt waar... heel Engeland staat vol met fluitekruid ;-) Hier kijken we over de velden achter de tuinen.

Deze geraniums, eigenlijk pelargoniums ruiken een beetje naar nootmuskaat. De bloemetjes zijn heel zacht roze en het blad heel verfijnd. Ooit heb ik eens zo'n prachtige geranium gehad, alleen overleefde het de winter niet...

Bij binnenkomst in de eerste tuin vallen meteen de akeleien op die in allerlei kleuren bloeien...

De afzonderlijke tuinen zijn vaak afgescheiden door muren met een poort of een hekje...

Op de muur bloeit een prachtige clematis met bescheiden bloemetjes!

Alleen heb ik natuurlijk niet gekeken op het bordje naar de naam...

Hier zie je de uitbundige bloei van de clematis nogmaals van boven af...

Ook mooi natuurlijk, maar bijna dramatisch is deze grote clematis vergeleken met die hierboven...

...of deze! Vooral de blauwe kleur vond ik bijzonder, bijna onnatuurlijk!

Terug naar het poortje, we zijn erdoor heen gelopen en zijn nu aan de andere kant van de muur!

Hier ook weer akeleien, tulpen en irissen. Nooit geweten dat irissen  zoveel verschillende kleuren kunnen hebben. Ik zal er later nog een blogje aan wijden!

Aan de andere kant wordt de tuin afgescheiden door een taxushaag. Hoe ze die zo strak geschoren hebben...

Maar wat zijn we onder de indruk van de kleurencombinatie en de mooie bloemen en in gedachten is de halve tuin thuis al omgespit hihihi! Nu hebben ze bij Sissinghurst 8 tuinmannen in dienst en vele vrijwilligers, die samen ervoor zorgen dat de tuinen er perfect bij liggen... en die hebben wij niet ;-)

Hier zie je er twee aan het overleggen en aan het harken...

We lopen even later bij dit oude huis met glas in lood raampjes langs...

De deur is behoorlijk verweerd en hier en daar is wat hout vervangen...

Hier kun je de bewaker (?) beter zien... 

De gevel is een zee van rozen...

Ook bloeit er op de muur een eenzame gele roos... zie je?

Sissinghurst wordt vervolgd!

Vloeibaar goud...

Het is er weer: vloeibaar goud! Ofwel overheerlijke zoete voorjaarshoning...
Het lekkerste is het om zo je vinger door de ongezeefde honing te halen en te genieten van de honing en de minuscule wasdeeltjes die er dan nog inzitten ;-)

Kijk eens zo'n fantastisch honingraam met verzegelde honing!

En hier een raam met deels verzegelde honing...

Met de ontzegelvork haalt DH de zegeltjes van het raam om daarna de honing te kunnen slingeren...

Hier kun je goed de zegeltjes zien, die de honingcellen afsluiten. Die honing is erin gestopt door de bijen als voedselvoorraad. Bijen halen nectar uit bloemen en in de maag van de bijen wordt de nectar omgezet in honing. De bijen stoppen de honing in de cellen met de hexagon-structuur waar wij quiltsters zo gek op zijn! Daarna wordt er een dekseltje opgemaakt in de vorm van een waszegeltje...

Een voor de helft ontzegeld raam...

Die ontzegelde ramen worden verticaal in een korf gezet in de honingslinger, zeg maar een soort centrifuge. Door de honingslinger te draaien wordt de honing uit de cellen geslingerd tegen de zijkant van de slinger.

De honing zakt langs de wand naar beneden en wordt via een kraantje afgetapt in een honingemmer met een dubbele zeef: bovenin een grove, en daaronder een fijne zeef. Zo worden wasdeeltjes en eventuele andere ongerechtigheden uit de honing gezeefd.

Dit zijn de zegeltjes die van de honingramen verwijderd zijn met de ontzegelvork, de honing wordt eruitgespoeld  en de was wordt opnieuw gebruikt voor bijenraten...

De geslingerde ramen worden weer in de kast teruggehangen...

Terwijl DH met het slingeren bezig was kwam een van de trouwste honingafnemers langs. Zo leuk om het enthousiasme te zien en het genieten van de eerste honing!
Er staan nu weer wat potjes op de plank...

En terwijl ik met dit blogje bezig ben denk ik aan de bijenquilt. Die heeft al heel lang in de kast gelegen: tijd om daar weer es wat hexagonnen aan te gaan zetten!
Daar heb ik de komende twee weken heerlijk de tijd voor...

Kasteel Hackfort...

In de nieuwe Seasons staat een mooi artikel over kasteel Hackfort en de bijbehorende brasserie. Vorige nazomer was ik met Willy (en onze DH's mochten ook mee) bij kasteel Hackfort en genoten we van de prachtige tuin en het bos om het kasteel. Links zie je de brasserie in het voormalige koetshuis en rechts het kasteel.

Vlakbij het kasteel ligt een schitterende moestuin die niet alleen vol staat met groente, maar er bloeien ook veel verschillende, prachtige bloemen!

Toegegeven: de afrikaantjes zijn niet per se heel mooi, maar de geur bracht me terug naar het huis waar ik geboren ben, ik hoorde de koeler van de graansilo in gedachten op warme zomerdagen... Dat afrikaantje heeft een goede functie in de groentetuin: het helpt tegen aaltjes, witte vlieg en mieren.

De vormen en kleuren van de verschillende groenten combineren fantastisch met elkaar!

Midden in de moestuin staat een vilten creatie voor een dame...

Eerst lopen we eens uitgebreid door de moestuin, ruiken aan de bloemen en kruiden...

De groentetuin wordt door 24 vrijwilligers van Natuurmonumenten verzorgd, zodat de kok van de brasserie er uit kan oogsten.

De schitterende dieprode dahlia's zorgen voor een mooi accent!

Vlak naast de groentetuin staat een luxe bijenhotel, waar veel kamertjes vrij zijn voor allerlei solitair levende bijen.

De metselbijtjes hebben hun werk al gedaan! Achterin de ruimte wbrengt een vrouwtjesmetselbij stuifmeel en nectar en legt daar een eitje bij. Dan metselt ze de ruimte dicht met leem dat zacht gemaakt is met speeksel, zodat er een soort cement ontstaat. Hiervoor komt dan weer stuifmeel met nectar en legt ze opnieuw een eitje, totdat de hele ruimte volgelegd is. En hoe ze het voor elkaar krijgt weet ik ook niet, maar ze begint met eitjes waar een vrouwtje uitkomt en voorin - de laatste eitjes dus - legt ze eitjes waaruit mannetjes komen...

We gaan een wandeling maken om het kasteel heen...

Door het hekje heen komen we in een weiland terecht waar de koeien grazen...

...en we genieten van het prachtige Achterhoekse landschap!

Onderweg zien we het kasteel van verschillende kanten...

We passeren de Baakse beek over een bijzonder bruggetje...

Op de brugleuning zijn twee fluitketels vastgemaakt die fluiten als we er langs lopen... Ze maken deel uit van een kunstproject op het landgoed.

Een boerderij die bij het landgoed hoort ligt verscholen onder de bomen...

En zo wandelen we om het kasteel heen.

Maan

Flonkerende sterren

lieten haar stralen.

Het licht dat verbleekt met haar kracht.

Elke dag liet ze steeds meer van haarzelf zien.

Ze straalde in contrast met de zwarte nacht.

Hoe alles zich om haar heen vormde,

hoe ze overdag langzaam verdween.

Hoe alles zich op de achtergrond hield,

hoe ze stierf toen het licht verscheen.

Thea Zweerink

Paardenbloemenpluizen bewegen in de wind...

Een eekhoorn gemaakt van beukenootjes...

Weer zien we het kasteel vanuit een andere hoek!

We lopen via de watermolen terug naar de groentetuin. Hackfort is een prachtig landgoed!