Speciaal voor Gert (klik), die helemaal enthousiast is over het servies van Emma Bridgewater (klik)... Net als Gert ben ik dat ook! Deze Blue Hen mokken kon ik afgelopen zomer niet weerstaan, toen onze Noord Hollandse Blauwe kuikens langzaam veranderden in kippen...
Vorige week kreeg ik de onweerstaanbare drang om de kast in de keuken te gaan veranderen. Al het blauwe servies is naar de kamer verhuisd, en het zwart-witte Black Toast en Marmelade mocht naar de keuken. Hier zie je de linkerhelft van de kast met het blauwe koffiebewaarblik en onderin het Feather and Egg servies.
En de rechterhelft... Beetje vreemd: sinds zaterdagavond het feestje van DS was, mis ik een aantal theeglazen en twee schoteltjes. Rarara...
Op het rekje de ontbijtkommen...
...en de grote mokken met tekst. Overal komt het servies vandaan. De theepot kocht ik samen met een vriendin in Kopenhagen in een heel sjieke winkel. We sjouwden in korte broek naar binnen om de afgeprijsde theepot te halen, dat was echt een waanzinnige aankoop... De taartschaal - niet zichtbaar op de foto - heeft een dagje varen in Eernewoude overleefd! De grote casseroles met deksel kocht ik bij een kaaswinkel die ophield te bestaan. En zo heb ik het een en ander bij elkaar gesprokkeld, vaak van restpartijen, soms ook niet...
Wat lijk ik zo toch een heerlijk geordend type hè? Vanavond ga ik weer eens handwerken, dat is al een poos geleden. Ik heb er weer rust en tijd voor. Hopelijk zitten we dan in de warmte van de nieuwe kachel, nu zijn er steeds storingen en slaat ie af... Nieuwigheid, hopen we!
woensdag 28 november 2012
zondag 25 november 2012
Gefelicitaart...
Vandaag is DH jarig en ik heb hem verrast met een heerlijke taart. Deze taart is gemaakt door een vriendin. Hier (klik) kun je foto's zien van de taarten die ze maakt... Deze staat ook al op haar site!
De taart is gemaakt met honing, monchou en een vleugje kaneel omhuld met marsepein. De visite was unaniem: H*E*E*R*L*I*J*K...
De details zijn een feestje om naar te kijken, een lief fladderend bijtje met hartvormige vleugeltjes...
De bij die deze tekst 'gevlogen' heeft is vast wel een beetje dizzy, denk je niet?
Oeps... het bijtje rechts is neergestort...
Een honinglepel met de initialen van DH erin ontbreekt niet, op de taart ligt wat honing...
Kirsten: de taart is helemaal op, we hebben er met 12 mensen van gegeten en de stukken waren prima van grootte...
En er was nog een taart! DS vierde gisteravond zijn verjaardag met zijn vrienden en vriendinnen... Vijfentwintig jongeren kwamen hier langs en het was gezellig tot in de vroege uurtjes...
Omdat volleybal dé sport is voor DS had Kirsten een volleybaltaart gemaakt. Een vierkante basis met een halfronde taart erboven op. Op de bal de initialen en het geboortejaar van DS...
Op één van de zijkanten het scorebord, op de taart de zaalvloer met gele lijn, super die details!
Ook het net kreeg een plaatsje. Zie je de antennes op het net? Heel knap gemaakt! De taart is in 28 stukjes helemaal opgegaan!
En nu is het weekeinde voorbij... DH hangt op de bank, DS ligt in bed en ik heb een heel voldaan gevoel...
Het huiswerk is ook afgemaakt en ingeleverd: ik ben klaar voor de nieuwe week!
De taart is gemaakt met honing, monchou en een vleugje kaneel omhuld met marsepein. De visite was unaniem: H*E*E*R*L*I*J*K...
De details zijn een feestje om naar te kijken, een lief fladderend bijtje met hartvormige vleugeltjes...
De bij die deze tekst 'gevlogen' heeft is vast wel een beetje dizzy, denk je niet?
Oeps... het bijtje rechts is neergestort...
Een honinglepel met de initialen van DH erin ontbreekt niet, op de taart ligt wat honing...
Kirsten: de taart is helemaal op, we hebben er met 12 mensen van gegeten en de stukken waren prima van grootte...
En er was nog een taart! DS vierde gisteravond zijn verjaardag met zijn vrienden en vriendinnen... Vijfentwintig jongeren kwamen hier langs en het was gezellig tot in de vroege uurtjes...
Omdat volleybal dé sport is voor DS had Kirsten een volleybaltaart gemaakt. Een vierkante basis met een halfronde taart erboven op. Op de bal de initialen en het geboortejaar van DS...
Op één van de zijkanten het scorebord, op de taart de zaalvloer met gele lijn, super die details!
Ook het net kreeg een plaatsje. Zie je de antennes op het net? Heel knap gemaakt! De taart is in 28 stukjes helemaal opgegaan!
En nu is het weekeinde voorbij... DH hangt op de bank, DS ligt in bed en ik heb een heel voldaan gevoel...
Het huiswerk is ook afgemaakt en ingeleverd: ik ben klaar voor de nieuwe week!
donderdag 22 november 2012
Huiswerk maken...
Meestal vliegen de verhaaltjes hier uit mijn pen zo floep vanuit het toetsenbord op het scherm... Met het schrijven van rapporten en beleidsstukken heb ik iets meer moeite, hoewel ik dat wel heel leuk vind. Daarom volg ik nu een cursus. Gortdroog, zul je misschien denken, maar dat is absoluut niet het geval.We hebben erg veel gelachen op de eerste cursusdag, vooral om onze eigen fouten...
En nu moeten we huiswerk maken: een rapport van jezelf herschrijven, volgens 'de regelen der kunst' of een casus uitwerken. En dat kost veel tijd en inspanning, toch wel... Er mogen geen tante Doortjes, tangen en andere foute taalconstructies in voor komen en de opbouw moet volgens een bepaald principe zijn...
Tijdens het schrijven heb ik misschien wel last van een senioren moment, al vind ik mezelf daarvoor nog iets te jong ;-)
Het boekje 'Oeps, een senioren moment' is een kadootje voor een collega. Wie? Het lijkt me verstandig om dat hier niet bekend te maken hahaha...
Tussendoor kijk ik af en toe in het boekje 'Voor Meta' dat ik van een oud-klasgenoot kreeg. Korte en zachte verhalen om mensen in beweging te krijgen, of zoals ze zelf schrijft: "de verteller is de boodschapper, de lezer de ontvanger. Ieder met zijn of haar eigen antenne." Een fijn boek om rustig in te lezen en je gedachten nog eens over te laten gaan. Dankjewel Sonja (klik)!
En nu weer verder met het huiswerk...
En nu moeten we huiswerk maken: een rapport van jezelf herschrijven, volgens 'de regelen der kunst' of een casus uitwerken. En dat kost veel tijd en inspanning, toch wel... Er mogen geen tante Doortjes, tangen en andere foute taalconstructies in voor komen en de opbouw moet volgens een bepaald principe zijn...
Tijdens het schrijven heb ik misschien wel last van een senioren moment, al vind ik mezelf daarvoor nog iets te jong ;-)
Het boekje 'Oeps, een senioren moment' is een kadootje voor een collega. Wie? Het lijkt me verstandig om dat hier niet bekend te maken hahaha...
Tussendoor kijk ik af en toe in het boekje 'Voor Meta' dat ik van een oud-klasgenoot kreeg. Korte en zachte verhalen om mensen in beweging te krijgen, of zoals ze zelf schrijft: "de verteller is de boodschapper, de lezer de ontvanger. Ieder met zijn of haar eigen antenne." Een fijn boek om rustig in te lezen en je gedachten nog eens over te laten gaan. Dankjewel Sonja (klik)!
En nu weer verder met het huiswerk...
maandag 19 november 2012
Concours hippique...
" Tja je zou het zo niet zeggen hè, maar mijn concullega en ik...
... wij zijn echte hoogvliegers. Dat geloven jullie niet hè, maar de baas is van plan om één van ons aan te melden voor Jumping Amsterdam (klik). Eén van ons sprong over een kastanjehouten afscheiding van bijna een meter hoog. Geloof je het niet? Nee, de baas ook niet, tot hij het zag gebeuren... Tja als er dames in de buurt zijn staan wij ons mannetje..."
Blijft de vraag: wie van de twee is het grootste springtalent?
... wij zijn echte hoogvliegers. Dat geloven jullie niet hè, maar de baas is van plan om één van ons aan te melden voor Jumping Amsterdam (klik). Eén van ons sprong over een kastanjehouten afscheiding van bijna een meter hoog. Geloof je het niet? Nee, de baas ook niet, tot hij het zag gebeuren... Tja als er dames in de buurt zijn staan wij ons mannetje..."
Blijft de vraag: wie van de twee is het grootste springtalent?
zaterdag 17 november 2012
Pelgrim...
Dit kacheltje reist al jaren met ons mee... Eerst tien jaar in ons eerste huis, daarna een jaar of vijf in de opslag en in de schuur en nu alweer bijna vijftien jaar in de keuken hier. Heel veel jaren heeft het kacheltje een andere rol vervuld, namelijk die van bijzettafeltje. Pas een aantal jaren stoken we er in de winter geregeld hout in. 's Ochtends maakt DH het kacheltje aan en zitten we met een knappend vuurtje achter onze broodjes, heel idyllisch. We hebben geen last meer van een ochtendhumeur, mopperen nooit op elkaar, hoeven ons nooit te haasten en zo ;-)
We hebben al heel wat kachels gehad, geen enkele mocht mee, behalve deze Pelgrim. DH en ik weten niet meer hoe we aan deze kachel gekomen zijn. Toen we het erover hadden kwamen wel andere kachels in gedachten voorbij: Boxer, Yildiz, Hergom... Vooral die Yildiz was erg. Zo zaten we in 1983 in ons pas gekochte oude huis met een woonkamer van 100 vierkante meter weg te kleumen bij een kachel die van buiten niet wist dat ie van binnen brandde... De vloerverwarming werkte niet omdat de buizen in het water lagen... De zomer erna hebben we de grote kamer verbouwd tot twee kleinere met twee rookkannalen en de Boxer (klik) aangeschaft, waardoor het een stuk aangenamer werd! De Pelgrim kwam in de kleinste kamer te staan. Er is zelfs wel eens een pan erwtensoep op gekookt...
Vandaag heeft het kacheltje voor het laatst in de keuken gebrand... Want, hoe romantisch ook, warm hebben we het in de keuken niet als het buiten écht koud is. We hebben dus een andere oplossing bedacht, een andere kachel komt ons binnenkort verwarmen. Ik geef toe, hij of zij moet mijn hart nog wel veroveren: het is een 'brandkast'. Maar... wel een die op de centrale verwarming en onze zonneboiler aangesloten gaat worden en grotere delen van het huis energiezuinig en portemonnee-vriendelijk gaat verwarmen.
In de huiskamer houden we onze vertrouwde houtkachel, zodat we in de vlammetjes kunnen blijven staren!
Ons oude kacheltje gaat niet weg, welnee... We zijn al aan het filosoferen over een overdekt plekje buiten waar we 's zomers - als het donker en kouder wordt - een fikkie kunnen stoken...
We hebben al heel wat kachels gehad, geen enkele mocht mee, behalve deze Pelgrim. DH en ik weten niet meer hoe we aan deze kachel gekomen zijn. Toen we het erover hadden kwamen wel andere kachels in gedachten voorbij: Boxer, Yildiz, Hergom... Vooral die Yildiz was erg. Zo zaten we in 1983 in ons pas gekochte oude huis met een woonkamer van 100 vierkante meter weg te kleumen bij een kachel die van buiten niet wist dat ie van binnen brandde... De vloerverwarming werkte niet omdat de buizen in het water lagen... De zomer erna hebben we de grote kamer verbouwd tot twee kleinere met twee rookkannalen en de Boxer (klik) aangeschaft, waardoor het een stuk aangenamer werd! De Pelgrim kwam in de kleinste kamer te staan. Er is zelfs wel eens een pan erwtensoep op gekookt...
Vandaag heeft het kacheltje voor het laatst in de keuken gebrand... Want, hoe romantisch ook, warm hebben we het in de keuken niet als het buiten écht koud is. We hebben dus een andere oplossing bedacht, een andere kachel komt ons binnenkort verwarmen. Ik geef toe, hij of zij moet mijn hart nog wel veroveren: het is een 'brandkast'. Maar... wel een die op de centrale verwarming en onze zonneboiler aangesloten gaat worden en grotere delen van het huis energiezuinig en portemonnee-vriendelijk gaat verwarmen.
In de huiskamer houden we onze vertrouwde houtkachel, zodat we in de vlammetjes kunnen blijven staren!
Ons oude kacheltje gaat niet weg, welnee... We zijn al aan het filosoferen over een overdekt plekje buiten waar we 's zomers - als het donker en kouder wordt - een fikkie kunnen stoken...
woensdag 14 november 2012
Drentse kippen...
"Ze zeggen dat ik een Noord-Hollandse blauwe (klik) ben, maar ik woon toch echt ik Drenthe..."
Wat een mooi kipje hè? En die lelletjes naast d'r kin vind ik grappig! De kippen zijn heel verschillend, zo heeft deze al een redelijk ontwikkelde kam, terwijl de andere dames nog een kale kop hebben.
De kleine kuikens zijn grote kippen geworden en maken het prima! Hier zie je de haan, die een soort spons op zijn kop heeft...
De grootste hen eet graag uit de hand en is helemaal niet bang. Dat uit de hand pikken gaat razendsnel en het kriebelt...
Het gewolkte verenkleed heeft iets sjieks: het lijkt een beetje op bont, vind je niet? Deze kippen mogen hopelijk nog heel lang in hun eigen bontjasje lopen...
Het gekukel van de haan is nog wat onwennig, volgens DS is hij in de puberteit en krijgt hij de baard nog in de keel ;-)
Het was overigens een hele toer om de kippen en haan te portretteren, ze bleven maar niet stil zitten, hier zie je een echte actiefoto!
Onlangs lag het eerste ei in het hok! Het was er één met een dubbele dooier, niet ongebruikelijk voor een kip die net begint te leggen. Tot nu toe is het bij één ei gebleven, DS verwerkte het in een heerlijke tiramisu...
Kipjes en haan: wij zijn heel blij met jullie!
Wat een mooi kipje hè? En die lelletjes naast d'r kin vind ik grappig! De kippen zijn heel verschillend, zo heeft deze al een redelijk ontwikkelde kam, terwijl de andere dames nog een kale kop hebben.
De kleine kuikens zijn grote kippen geworden en maken het prima! Hier zie je de haan, die een soort spons op zijn kop heeft...
De grootste hen eet graag uit de hand en is helemaal niet bang. Dat uit de hand pikken gaat razendsnel en het kriebelt...
Het gewolkte verenkleed heeft iets sjieks: het lijkt een beetje op bont, vind je niet? Deze kippen mogen hopelijk nog heel lang in hun eigen bontjasje lopen...
Het gekukel van de haan is nog wat onwennig, volgens DS is hij in de puberteit en krijgt hij de baard nog in de keel ;-)
Het was overigens een hele toer om de kippen en haan te portretteren, ze bleven maar niet stil zitten, hier zie je een echte actiefoto!
Onlangs lag het eerste ei in het hok! Het was er één met een dubbele dooier, niet ongebruikelijk voor een kip die net begint te leggen. Tot nu toe is het bij één ei gebleven, DS verwerkte het in een heerlijke tiramisu...
Kipjes en haan: wij zijn heel blij met jullie!
maandag 12 november 2012
Dankjewel voor de zon...
DH heeft allerlei voorbereidingen getroffen...
Nee, het zijn geen handige steuntjes voor Sinterklaas of Zwarte Piet die eerdaags Nederland weer aandoen...
En nee, er komt ook geen treintje op het dak tussen de rails...
DH is vanmiddag begonnen met het plaatsen van zonnepanelen, zodat de meter hier straks hopelijk stil staat of een heel klein beetje achteruit draait... Samen met de zonneboilers die we al een aantal jaren hebben, is dit een volgende stap naar een meer duurzame energievoorziening.
Het is een prachtige zonnige dag vandaag. Het sierappeltje hangt helemaal vol...
De bomen langs het weiland gloeien in de zon! En ik piep, hoest en kraak. Hopelijk is de keelpijn snel voorbij. Het lijkt wel besmettelijk, want ik ben hier de laatste in de rij.
Het wordt wellicht eentonig maar ik besluit dit logje alweer met Daniël Lohues...
Nee, het zijn geen handige steuntjes voor Sinterklaas of Zwarte Piet die eerdaags Nederland weer aandoen...
En nee, er komt ook geen treintje op het dak tussen de rails...
DH is vanmiddag begonnen met het plaatsen van zonnepanelen, zodat de meter hier straks hopelijk stil staat of een heel klein beetje achteruit draait... Samen met de zonneboilers die we al een aantal jaren hebben, is dit een volgende stap naar een meer duurzame energievoorziening.
Het is een prachtige zonnige dag vandaag. Het sierappeltje hangt helemaal vol...
De bomen langs het weiland gloeien in de zon! En ik piep, hoest en kraak. Hopelijk is de keelpijn snel voorbij. Het lijkt wel besmettelijk, want ik ben hier de laatste in de rij.
Het wordt wellicht eentonig maar ik besluit dit logje alweer met Daniël Lohues...
maandag 5 november 2012
Wandeling in het Bargerveen...
Een tijd geleden wandelden we op een mooie zondagmiddag door het Bargerveen (klik), het grootste nog bewaard gebleven hoogveen landschap in Nederland. Het veengebied ligt in het uiterste zuidoosten van Drenthe. In de afgegraven gedeelten ontstond moerasachtig landschap...
Overal bloeit het wollegras, heerlijk zuiver wit...
Op de hoger gelegen stukken is de bodem droog. Tussen de scheuren 'piept' een plantje: braam of zo? Om verdroging tegen te gaan heeft Staatsbosbeheer in het gebied maatregelen genomen waardoor het water in het veengebied vastgehouden moet worden.
Het landschap is heel afwisselend! De geschiedenis van het landschap is zo zichtbaar en de sfeer bijna voelbaar, zo ook de stilte. Ik las het boek 'De winterkraaien' (klik) van Aar van der Werfhorst (klik). Hoewel het verhaal in het veengebied in Twente speelt, kun je je dezelfde sfeer hier voorstellen...
Het huisje van Uneken (klik) wordt aan de natuur teruggegeven. Staatsbosbeheer, de eigenaar van het Bargerveen heeft het huis volgehangen met insectenhotels. In ramen en deuren zijn gaatjes geboord, zodat solitaire bijtjes en andere insecten kunnen nestelen in en om het huis. Het boerderijtje zal steeds meer in verval raken.
Metselbijtjes, solitaire bijtjes en andere insecten vinden hier een prachtige 'woning'...
In de verte draaien de 23 windmolens, tot grote ergernis van Daniël Lohues, de bekendste inwoner van deze streek. Hij maakte zeven jaar geleden dezelfde wandeling in dit gebied. Wil je met hem meewandelen, klik dan hier! Beter nog: ga hier zelf wandelen en geniet van de stilte, het weidse landschap...
Het was echt een prachtig mooie dag (klik)!
Overal bloeit het wollegras, heerlijk zuiver wit...
Op de hoger gelegen stukken is de bodem droog. Tussen de scheuren 'piept' een plantje: braam of zo? Om verdroging tegen te gaan heeft Staatsbosbeheer in het gebied maatregelen genomen waardoor het water in het veengebied vastgehouden moet worden.
Het landschap is heel afwisselend! De geschiedenis van het landschap is zo zichtbaar en de sfeer bijna voelbaar, zo ook de stilte. Ik las het boek 'De winterkraaien' (klik) van Aar van der Werfhorst (klik). Hoewel het verhaal in het veengebied in Twente speelt, kun je je dezelfde sfeer hier voorstellen...
Het huisje van Uneken (klik) wordt aan de natuur teruggegeven. Staatsbosbeheer, de eigenaar van het Bargerveen heeft het huis volgehangen met insectenhotels. In ramen en deuren zijn gaatjes geboord, zodat solitaire bijtjes en andere insecten kunnen nestelen in en om het huis. Het boerderijtje zal steeds meer in verval raken.
Metselbijtjes, solitaire bijtjes en andere insecten vinden hier een prachtige 'woning'...
In de verte draaien de 23 windmolens, tot grote ergernis van Daniël Lohues, de bekendste inwoner van deze streek. Hij maakte zeven jaar geleden dezelfde wandeling in dit gebied. Wil je met hem meewandelen, klik dan hier! Beter nog: ga hier zelf wandelen en geniet van de stilte, het weidse landschap...
Het was echt een prachtig mooie dag (klik)!
zondag 4 november 2012
Herfsttuin...
Een paar weken geleden maakte DH foto's in de tuin. Het was een explosie van kleur en heerlijk om naar te kijken.
Intussen is alle kleur uit de tuin zo goed als verdwenen door een paar nachten met vorst...
Afgelopen donderdag regende het bladeren, zo vanachter het raam óók heerlijk om naar te kijken!
De laatste appels en peren zijn door DH geplukt. Deze winterrietpeer (klik), een stoofpeer, paste bijna niet in het zakje van de plukstok, zo groot is ie! Voor de verhouding heb ik er een 20 eurocent stuk op gelegd. Ik hoef vandaag maar één peer te schillen voor ons alledrie...
Intussen is alle kleur uit de tuin zo goed als verdwenen door een paar nachten met vorst...
Afgelopen donderdag regende het bladeren, zo vanachter het raam óók heerlijk om naar te kijken!
De laatste appels en peren zijn door DH geplukt. Deze winterrietpeer (klik), een stoofpeer, paste bijna niet in het zakje van de plukstok, zo groot is ie! Voor de verhouding heb ik er een 20 eurocent stuk op gelegd. Ik hoef vandaag maar één peer te schillen voor ons alledrie...
vrijdag 2 november 2012
Eekhoorntjesbrood...
Vier weken geleden ging ik samen met P., een fervent paddenstoelenkenner, een wandeling maken en paddenstoelen plukken. Het was prachtig weer en ik genoot van de geuren en kleuren onderweg.
Langs een laantje bij een schitterend klein natuurgebied groeiden ze bij tientallen: eekhoorntjesbrood (klik).
Hier en daar waren er knaagsporen, maar verder waren ze supergaaf!
Op een gegeven moment waande ik me in een sprookjesbos: twee paddenstoelen stonden op mos precies in de zon te stralen. P. en ik plukten, maar lieten ook regelmatig paddenstoelen staan... In de verte lummelden de Schotse Hooglanders, gelukkig keurden ze ons geen blik waardig. We sopten door een lager gelegen weiland langs de sloten en liepen via een zandpad met ons mandje terug naar huis.
Thuis werden de paddenstoelen in dunne plakjes geschaafd op de mandoline (klik) en aan metalen pennen geregen. Daarna werden de paddenstoelen in de oven gedroogd. Op een gegeven moment geurde het huis naar paddenstoelen, bijna bedwelmend zo heeeerlijk! Dat drogen doe ik op een relatief lage temperatuur, maar wel heel erg lang...
Na het controleren of ze echt goed droog waren heb ik de paddenstoelen in glazen potten gestopt die goed afgesloten kunnen worden. Intussen is de eerste paddenstoelenrisotto van het seizoen gemaakt: knoflook, witte wijn, ui, eekhoorntjesbrood, parmezaanse kaas en natuurlijk goede arboriorijst zijn de belangrijkste ingrediënten...
Hmmm, ik ben best wel voldaan als ik die pot zie staan. Ik snuif af en toe de geur even op. Binnenkort maak ik weer wat lekkers met het eekhoorntjesbrood.
En wees niet bang: ik ga niet zomaar paddenstoelen plukken, alleen met P. Verder laten we voldoende paddenstoelen staan voor de toekomst...
Vorig jaar maakten we een heerlijk paddenstoelenwandeling in Noord-Frankrijk, wil je nog meer paddenstoelen zien, klik hier! O, da's grappig, dat logje maakte ik precies een jaar geleden...
Langs een laantje bij een schitterend klein natuurgebied groeiden ze bij tientallen: eekhoorntjesbrood (klik).
Hier en daar waren er knaagsporen, maar verder waren ze supergaaf!
Op een gegeven moment waande ik me in een sprookjesbos: twee paddenstoelen stonden op mos precies in de zon te stralen. P. en ik plukten, maar lieten ook regelmatig paddenstoelen staan... In de verte lummelden de Schotse Hooglanders, gelukkig keurden ze ons geen blik waardig. We sopten door een lager gelegen weiland langs de sloten en liepen via een zandpad met ons mandje terug naar huis.
Thuis werden de paddenstoelen in dunne plakjes geschaafd op de mandoline (klik) en aan metalen pennen geregen. Daarna werden de paddenstoelen in de oven gedroogd. Op een gegeven moment geurde het huis naar paddenstoelen, bijna bedwelmend zo heeeerlijk! Dat drogen doe ik op een relatief lage temperatuur, maar wel heel erg lang...
Na het controleren of ze echt goed droog waren heb ik de paddenstoelen in glazen potten gestopt die goed afgesloten kunnen worden. Intussen is de eerste paddenstoelenrisotto van het seizoen gemaakt: knoflook, witte wijn, ui, eekhoorntjesbrood, parmezaanse kaas en natuurlijk goede arboriorijst zijn de belangrijkste ingrediënten...
Hmmm, ik ben best wel voldaan als ik die pot zie staan. Ik snuif af en toe de geur even op. Binnenkort maak ik weer wat lekkers met het eekhoorntjesbrood.
En wees niet bang: ik ga niet zomaar paddenstoelen plukken, alleen met P. Verder laten we voldoende paddenstoelen staan voor de toekomst...
Vorig jaar maakten we een heerlijk paddenstoelenwandeling in Noord-Frankrijk, wil je nog meer paddenstoelen zien, klik hier! O, da's grappig, dat logje maakte ik precies een jaar geleden...
Abonneren op:
Posts (Atom)