vrijdag 29 mei 2009

De klos...

Lieve dames (en heren?), ik ben letterlijk de klos! Ik heb een ontsteking in mijn rechterelleboog, waardoor ik voorlopig even heel rustig aan moet doen. Dat betekent even geen logjes, heel beperkt computeren en niet handwerken. Vorige week stond de teller op 189 klosjes. Dinsdagavond had ik er al 13 klaar van de 35 die ik nog moet...
Al bijna twee maanden had ik af en toe een zeurende pijn in mijn elleboog, met name na veel computeren en muis-klikken. Afgelopen week had ik 's nachts zoveel pijn dat ik er niet van sliep. Tijd dus voor een bezoekje aan de huisarts, met bovenstaande dwingende adviezen!

Gelukkig heb ik nog wel het een en ander liggen om te (her)lezen...
Verder duik ik in quiltboeken en -bladen, het kijken en lezen daarin kan me uren van de straat houden! En verder maak ik plannetjes, schuif voorzichtig met stapeltjes stofjes voor nieuwe projecten...
Mijn wekelijkse kloswandeling maak ik voor het eerst niet, maar natuurlijk groet ik alle medeklossters en andere lezers allemaal hartelijk en hoop ik over een dag of tien een stuk beter te zijn!

maandag 25 mei 2009

Rondom het huis van Josien en Franklin

Na alle verhalen over de uitstapjes in de omgeving van Almo, vandaag een logje over het huis van Josien en Franklin. Zoals je ziet ben ik klaar voor vertrek... Mijn laatste logje over Zweden!
Nou ja, voorlopig....
Hier zie je de voorkant van het huis van Josien & Franklin gezien vanaf de straat, met rechts het oorspronkelijke huis. Daarachter de verbinding met de voormalige schuur, gevormd door het gedeelte met het lagere dak. Hier is een grote woonkamer. Links daarvan zie je nog net een gedeelte van de voormalige schuur met een trap buitenom naar de eerste verdieping.

En hier sta je achter het huis. Het gedeelte met het lagere dak is de reusachtige woonkamer met een grote open haard.
Rechts daarvan zie je de voormalige schuur die gedeeltelijk verbouwd is met van links naar rechts een keuken, in het midden een sauna en douchegedeelte en rechts daarvan de kamer waar ik sliep. De bovenverdieping is buitenom te bereiken aan de voorkant. Boven zijn kamers, een douche met toilet en een klein keukentje.

En zo kijk je vanaf het terras in het avondzonnetje naar het huis van buurman Kalle en over de weilanden naar het bos...

De Volvo katterug staat voor één van de schuren, waarin een zee van ruimte...

Toekomstig mozaiek kunstwerk...

Hier zie je de doodlopende straat voor het huis. De huizen zijn allemaal rood geschilderd met de beroemde rode verf (klik) gemaakt van oker uit de kopermijnen van Falun (klik).

Deze maand staat er een uitgebreid artikel over de verf en de geschiedenis ervan in het blad Seasons. Daarnaast een foto van Josien...
Josien en Franklin zijn hard aan het werk om het huis van binnen verder op te knappen, ik heb daarom geen foto's van de binnenkant genomen.

Lieve Josien en lieve Franklin, ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor de geweldige week die ik bij jullie heb gehad.
En Josien, bij het zien van deze foto liep het water me weer in de mond! Ha det bra! Hej!

zaterdag 23 mei 2009

Late klosjes...

Een late klosjes-up-date dit keer! Op tafel mijn klosjesmandje met inmiddels 189 klosjes, met de 11 geknipte klopt het aantal precies. Daar komen nog 16 grote klossen bij, het middengedeelte...

Deze week nog drie lapjes in lichtblauwe tinten bijgekocht. Ik denk dat de kleuren en de verhouding tussen lichte en donkere klosjes nu aardig in evenwicht zijn. Van de onderste stof heb ik wat meer gekocht, heb daar voor een andere quilt al een plannetje mee!

Tenslotte een plaatje van de klosjes die ik gemaakt heb. Het zijn er 10. Ook al lijkt het op het eerste gezicht niet te kloppen, kijk maar goed, er liggen er twee op elkaar...

vrijdag 22 mei 2009

Hemelvaartsdag 2009...

Hemelvaartsdag 2009 was in alle opzichten een heerlijke dag. Al vroeg ging ik met  Marga, een heel goede vriendin, naar de Keramiekmarkt in Dwingeloo (klik). Het was weer genieten geblazen. Zo'n verscheidenheid aan kunstenaars, technieken en werk. Prachtige dingen heb ik gezien... en vreselijk lelijke! Ik was erg blij dat we op tijd waren gegaan, na een uurtje werd het erg druk en kreeg ik het een beetje benauwd.
Ik kocht bij een heel aardig Duits echtpaar deze vis. Hij of zij ligt nu in de vensterbank en ik wil er nog iets van hout of stenen bij doen...
Daarna vertrokken we van de markt. Ik wilde graag nog even hier (klik) kijken. Ik ben dol op het werk van Siemen Dijkstra. In de keuken hebben we twee kunstwerken van hem: een Deens strand en een kerkuil. Ook het werk van Elysia Verhoeven is prachtig, vooral nu ze de laatste jaren de houtsnede-mallen van Siemen gebruikt in haar werk. Als je in de buurt bent: neem een kijkje in hun prachtige atelier en vergeet niet bij de voordeur naar het schitterende mozaiek te kijken...
Op weg naar huis aten we op een bankje in het bos de twee appelmeisjes die we bij een bakker gekocht hadden: zalig! Het krioelde er trouwens van de rupsen, echt verschrikkelijk! Voor de vogeltjes moet het een geweldig jaar zijn...

Over vogeltjes gesproken: hoe vind je deze breedbekkikkertjes (rechts)? Het is een tweede leg van de merels in de hebestruik. Vorige week had ik zes eitjes gespot en gisteren waren de jongen net uitgekomen. Ik zag vader merel erg druk in de weer zijn voor zijn grut...
's Middags heb ik met DH in de tuin gewerkt: haagjes snoeien en harken...

Aan het einde van de middag kwam Marga gezellig een hapje mee-eten. Onder het motto een beetje uit de tuin en een beetje uit de winkel hebben we buiten genoten!
's Avonds vertrokken we naar Marga's huis om daar lekker met een pot thee en chocolade naar de film  Miss Potter (klik) te kijken, een prachtige film over het leven van Beatrix Potter.
Toen de film afgelopen was kwam Marga's man thuis uit zijn werk en hebben we nog even nagepraat.

...

DS is vanavond naar een feestje van twee klasgenoten. De hele avond zijn mijn gedachten bij hem en de andere kinderen. Zo ongeveer de hele klas is uitgenodigd. Samen hebben deze kinderen al heel wat meegemaakt. De tweeling waar het feestje is, is vorige week jarig geweest. Voor het eerst zonder hun vader, die eind januari overleed na een heel moeilijke periode.
Ongeveer een maand later kwam DS onthutst thuis: weer was een vader van een klasgenoot overleden! Ongelofelijk...
In de klas van DS zijn er nu vier kinderen die al afscheid hebben moeten nemen van hun vader. Allevier onder heel verschillende omstandigheden. Zo triest...
Ik hoop vurig dat ze met elkaar een gezellig feest hebben... Even los kunnen komen van hun verdriet.
De bedoeling was om vanavond nog wat te gaan klossen, maar er komt niets uit mijn handen, daarom zondag mijn klosjes-update!

woensdag 20 mei 2009

Zweden: Een rondje Siljanmeer...

Voor de verandering weer een foto van het Siljanmeer. We gingen op 6 mei een rondje maken om het meer en onze eerste stop was in Plintsberg, een heel klein plaatsje ten noorden van Leksand.
Doel was een bezoek aan een mevrouw die een bankstel te koop aanbood...Toen we bij deze mevrouw de woonkamer betraden hadden we zo ongeveer het bovenstaande uitzicht! Wij reageerden enthousiast, waarop de mevrouw een beetje geïrriteerd uitriep dat we niet voor het uitzicht kwamen, maar voor het bankstel...
En tja het bankstel was echt niet om aan te zien. Volgens Franklin wilde je er met je ogen dicht nog niet op zitten, hahaha!

Toen we terugreden naar de grote weg stopten we bij dit 'dorpshuis'.

Deze versiering en manier van schilderen zie je veel in de streek. Het zijn traditionele kleuren van de streek die gebruikt worden en op veel plaatsen worden cursussen gegeven. Het heet 'kurbits' (klik)...
Onze volgende stop was in Rättvik. We bezochten hier de plaatselijke bibliotheek, waar een tentoonstelling van schilderijen was. Ik was helemaal weg van het werk van Ylva Skarp. Kunstwerken met kalligrafie, de teksten waren prachtig!
We vervolgden onze weg naar Mora en stopten onderweg nog bij een 'Loppis'. Dit is zoiets als garageverkoop. De leukste dingen lagen daar uitgestald: oude sleeën, serviesgoed, speelgoed, stoelen, tafeltjes, gereedschap, bestek. Helaas was er niemand aanwezig vanwege lunchtijd. Erg jammer!




In Mora gingen we picknicken, met broodjes, thee, sapjes en... een zelfgebakken worteltaart! Nadat we zondags zo'n heerlijke worteltaart gegeten hadden, ging Josien op internet een recept zoeken. En zo zaten we op een steiger aan het meer te genieten...
Franklin schraapte nog even de lekkere korstjes uit de bakvorm...

  De lucht werd steeds donkerder, af en toe viel er een drup... We besloten naar het museum van Anders Zorn (klik) te gaan. Op weg naar het museum liepen we langs de kerk van Mora.
Ik vond het werk van Zorn prachtig. Zorn had een totaal andere manier van schilderen dan Larsson. Zonder iemand tekort te willen doen vind ik dat Larsson meer een tekenaar, illustrator was, terwijl Zorn meer een schilder was. Beiden waren goed bevriend!


Van deze drie schilderijen in het museum was ik zeer onder de indruk. De invloed van het impressionisme was zo voelbaar in zijn werk. Vooral het licht op het water was zo mooi weergegeven, echt prachtig... Helaas valt het op de foto van drie gekochte kaartjes een beetje in het niet.

Ook kocht ik een boek met daarin veel reproducties van schilderijen van Zorn erin. Herken je de vrouw op de rechterbladzij?

Na het museumbezoek bezochten we het huis van Zorn en zijn vrouw. Het was een prachtig huis, heel stijlvol. Ook hier weer veel kamers met mooie hoekjes, zeer smaakvol ingericht. En toch miste er wat...
Warmte, licht? Kinderstemmen hebben er nooit geklonken in het huis, het echtpaar bleef kinderloos. Het speelse ontbrak...
Er waren regelmatig feesten en dikwijls verbleven er gasten in het huis. In de ruimte rechtsboven werden partijen gegeven met muziek en dans.
Vol indrukken verlieten we aan het einde van de middag het huis.
In een groot winkelcentrum met supermarkt genaamd Willys (echt waar!!) deden we wat boodschappen. Onder deze winkel zat een mega handwerkwinkel. Ik werd er helemaal door overdonderd: linnen in allerlei diktes en kleuren, borduurgaren, knoopjes en band te kust en te keur. Leuke schortjes, gordijntjes, enz. enz. Er was zoveel te zien en zoveel keuze dat ik op dat moment helemaal dichtklapte... Helemaal niet erg!

Via een prachtige route en het plaatsje Sollerön reden we langs het meer verder naar Almo.
Weer een heerlijke dag met zoveel moois!





dinsdag 19 mei 2009

Zweden: Leksand...

Op 5 mei ging ik op weg naar Leksand, een plaats in de buurt van Almo. Ik wilde neuzen in winkeltjes, de kerk bekijken en op mijn gemak wat rondkuieren.
Het weer was zeer wisselvallig: het ene moment scheen het zonnetje, het volgende moment viel de regen met bakken naar beneden...
Onderweg naar Leksand had ik zicht op het Siljanmeer met zijn uitlopers...


De kerk van Leksand had een prachtig blauw interieur, gemarmerde pilaren en koperen kroonluchters. Achterin deze kerk ook weer een speelhoekje voor kinderen...
Eigenlijk was de kerk gesloten, maar omdat iemand binnen aan het werk was mocht ik toch binnenkomen en uitgebreid rondkijken... De kerk dateerde uit de 13e eeuw.

De kerk stond aan de rand van het meer en vanaf het kerkhof had ik een prachtig zicht op de plaatsjes aan de overkant, waaronder Almo... Marcellus Emants (klik) beschreef in 1877 in zijn boek 'Op reis door Zweden' hoe boten met kerkgangers beneden aan de oever van het meer aanlegden en naar boven klommen voor kerkbezoek en een begrafenis.
Het was stil in en om de kerk, totdat het plotseling heel hard begon te regenen...

Naast de kerk stond een klokkenstoel, die in vroeger tijden ook dienst deed als brandmelder. Aan de zijkant hing een bord met daarop het aantal klokslagen dat een brand in een bepaald dorp in de omgeving aanduidde. Leksand is al van oudsher een plaats met een centrumfunctie...
In het oude centrum van Leksand bezocht ik naast de bibliotheek een prachtige winkel (klik) vol werk van kunstenaars, maar ook werden er mooie lampen, serviesgoed en 'design-hebbedingen' verkocht. Op de bovenverdieping was een kleine, maar schitterende tentoonstelling ingericht over de klederdracht van de streek. Willy gaat hier volgens mij nog uitgebreid over vertellen en heeft ook foto's gemaakt!
Verder kuierend kwam ik in het nieuwere deel van Leksand terecht, waar ik een winkel ontdekte van een dagcentrum. In de werkplaats van de winkel werkten mensen met een verstandelijke beperking en zij maakten de mooiste dingen!

Handgeschept papier in wel 60 tinten... Ik kon bijna niet kiezen!

Prachtig bedrukte linnen stof, waar in dit geval een opbergzak voor plastic tasssen van gemaakt is...
Ik had een leuk gesprek met de begeleidster, jammer dat haar Engels en mijn Zweeds niet zo goed waren! We hadden dan nog wat ervaringen uit kunnen wisselen.
Met een tas vol spulletjes - ik kocht er ook twee witte paardjes met een kaarsenstandaard op hun rug en opschrijfboeken - ging ik blij weer naar buiten.

Net buiten Leksand moest ik even stoppen om deze kleuren vast te leggen...

zondag 17 mei 2009

'I thee wed'...

Vandaag precies vijftien jaar geleden trouwden DH en ik na tien jaar samenwonen.
Het was een druilerige dag in mei, maar overal in onze woonomgeving bloeide het fluitekruid uitbundig. De weg naar het gemeentehuis in Dwingeloo leek speciaal voor ons versierd: een prachtige kilometerslange bloemenrand langs de weg...
Onze chauffeur die dag - mijn moeder - had in haar auto overal kleine bosjes fluitekruid gehangen. En zo gingen we op weg en begonnen we aan een nieuwe fase in ons leven...


Ter gelegenheid van ons huwelijk borduurde mijn moeder een groot borduurwerk 'fluitekruid', waarvan hier enkele details. Ik heb het pas onlangs in laten lijsten en ben er heel blij mee.

Samen hebben we in de afgelopen zevenentwintig jaar - lang hè - al heel wat meegemaakt: het verlies van onze ouders, de geboorte van DS. En nog steeds kiezen we voor elkaar!
Ik kijk dan ook met veel blijdschap, maar ook ontroering terug!

En weer bloeit dit jaar het fluitekruid... Dit had een titel van een romannetje kunnen zijn, hihihi... Voor mij is dit bloeien elk jaar weer heel speciaal. Het herinnert me aan onze trouwdag. In die vijftien jaar is er heel wat gebeurd. Het belangrijkste? De geboorte van onze DS! We zijn ongelofelijk blij met hem en ook heel erg trots. Vanaf zijn geboorte hebben we veel met hem meegemaakt. Gelukkig gaat het nu heel goed met DS!

De afgelopen maanden heb ik aan 'I thee wed' geborduurd, een van de huisjes uit de Remember Me serie van Blackbird Designs. De laatste steekjes waren het zwaarst, vooral het groene gras was eindeloos!
En nu het klaar is ben ik er blij mee!


Tenslotte nog twee fluitekruidplaatjes. Trouwens leuk woord om heel snel heel vaak achter elkaar te zeggen: fluitekruid!


zaterdag 16 mei 2009

Klossendoosje...

Sinds een paar maanden is dit doosje mijn vaste metgezel: als ik vrij ben en ik ga weg, gaat het doosje met me mee...
Zo is dit doosje al in een flink aantal plaatsen geweest en in vier landen. Menig ander doosje zou er jaloers op worden...

Het doosje komt trouwens niet overal: niet op mijn werk natuurlijk! In het doosje zitten namelijk mijn klosjes-spulletjes.
Speldenkussentje, garen, schaartje, voorgeknipte stapeltjes met klosjes...

Deze week waren er weer zes klosjes. En nee, ik houd jullie niet voor de gek! Het zijn niet dezelfde als de vorige week die ik opnieuw op de foto heb gezet... Ik maak van elk stofje 5 klosjes en heb een hele voorraad geknipt. Zo lijkt het alsof ik al weken dezelfde klosjes heb, maar niets is minder waar...
Zou wel een grap zijn trouwens!
Deze week ben ik ook heel druk geweest met iets anders, maar daarover morgen meer...

donderdag 14 mei 2009

Zweden: Carl & Karin Larsson...

Op 4 mei was het zover: samen met Josien en Franklin ging ik een bezoek brengen aan het huis van Carl en Karin Larsson (klik)... Dit bezoek stond boven aan mijn verlanglijstje in Zweden en nu gingen we samen op pad!
Willy en Corrie schreven al over Carl en Karin Larsson, dus het zou kunnen dat een en ander al enigszins bekend is...
Het huis en de tuin van de familie Larsson ligt in Sundborn, ongeveer 60 km van Almo, de woonplaats van Josien en Franklin. Na Leksand reden we een schitterende weg met aan weerszijden de prachtigste huisjes. Daarna een grotere weg dwars door een dennenbos. Via een klein weggetje door het bos reden we uiteindelijk Sundborn binnen.
Het was net na de middag toen we bij het huis aankwamen, dus tijd voor een picknick. Naast het lege terras van het restaurant aten we onder het toeziend oog van een bronzen Carl Larsson een Zweedse lunch op de parkeerplaats: een plat opgevouwen broodje met vulling. Toen het begon te regenen bood de klep van de auto uitkomst: we pasten er precies onder! Nog een appeltje en toen op naar het huis!

Is dit geen schitterend naambord bij de voordeur? In het huis woonden Carl en Karin Larsson en hun kinderen. Dit plaatje is wereldberoemd, het is heel vaak gefotografeerd en ook Yoko Saito gebruikte het op de titelpagina van haar boek over Scandinavische quilts en de streek Dalarna.
Samen met een dame in een speciale jurk - de gids - gingen we het huis binnen. En toen ging er een wereld voor me open...
Het huis is heel kleurrijk en warm en in elk vertrek zijn er prachtige persoonlijke schilderingen en ontwerpen, zowel van Carl als van zijn vrouw Karin. Hij zorgde voor beschilderingen op de panelen van de deuren, op de wanden. Zij maakte prachtige gordijnen, tafelkleden, vaak vol symboliek. Ook maakte ze wanddecoraties. De vier elementen - aarde, vuur, water en lucht - kwamen regelmatig terug in allerlei weefwerk door haarzelf ontworpen.
Wat me trof was de kindvriendelijke inrichting. Aandoenlijk waren de kapstokjes aan de trap van hoog naar laag, voor de kinderen waren de vatse plaatsen aan tafel met namen aangeduid. Op de deuren de lieve geschilderde kindergezichtjes en een afbeelding van Karin. En het kleurgebruik: fantastisch, zo sfeervol!
De gids vertelde allerlei anecdotes, bijv. dat Carl Larsson iedere dag als eerste uit het raam van zijn slaapkamer naar het licht keek. Grappig vond ik dat hij zichzelf regelmatig afbeeldde met een enorme neus en Karin met een grote hoed!
Zo dwaalden we het huis door: in de eetkamer stond een soepterrine, waarop Carl Larsson aan de buitenkant de namen van zijn kinderen had geschilderd. Aan de binnenkant had hij op de bodem 'Slut!'  geschreven: 'op!' De gang met etsen, veel schilderijen en beeldhouwwerk, ook van bevriende kunstenaars, was schitterend. De slaapkamers van Carl Larsson en van Karin en de kinderen zagen er prachtig uit. Ook de boekenkamer was indrukwekkend met prachtige nisjes met allerlei spulletjes. Elke deur die openging bracht nieuwe verrassingen!
Indrukwekkend was ook het grote atelier van Carl Larsson. De rondleiding eindigde in een deel van het huis dat later tegen het bestaande huis was 'aangeplakt'. In de tijd dat de familie het huis bewoonde werd het telkens iets groter gemaakt.
In het huis mocht je helaas geen foto's maken. Ik had er wel een aantal dagen door willen brengen, er was zoveel te zien! En je moest natuurlijk meelopen met de groep en de gids... Ik had iets meer tijd nodig om alles goed in me op te nemen!

Gelukkig zijn er prachtige boeken uitgegeven over het werk van Larsson, het werk van Karin en haar liefde voor de tuin en koken. Maar ook een boek over het huis met schitterende foto's gecombineerd met afbeeldingen van het werk van het echtpaar. Zo kan ik thuis heerlijk nagenieten!



Deze - nog ingepakte - afbeeldingen zijn van de kamer die op het water uitkijkt. Zo licht en toch zo knus. In veel van zijn werk herken ik nu dingen van het huis, zo leuk! Dezelfde sfeer als op de reproducties voelde je nog in het huis! En wat vind ik geraniums ineens leuk als plant voor in de vensterbank...

Buiten viel ook veel te genieten: het uitzicht was geweldig. Met een beetje fantasie zag je de kinderen met bootjes op het water en met vishengels aan de rand, zoals Carl Larsson het zo mooi geschilderd heeft.

Zoiets...

Het huis waar je vanuit de lichte kamer zo mooi op het water uitkeek...

De witte brug naar het huis van de buren, het water eronder liep helemaal door tot vlakbij het huis...

En alles was zo pril groen...

Op de deur naast de ingang van het winkeltje vonden we deze geschilderde afbeelding. Niet door Carl Larsson geschilderd, maar wel mooi in die typische Zweedse kleuren van de streek...
Vol met indrukken reden we terug naar huis. De dagen na het bezoek kwamen de gesprekken steeds weer op het huis en het werk van de familie Larsson. Grappig dat we alledrie soms andere dingen hadden onthouden. En we hebben heel vaak tegen elkaar gezegd: "Wat was het schitterend!"
Als ik weer naar Zweden ga, zou ik direct weer het huis van Carl en Karin Larsson bezoeken en dan twee rondleidingen achter elkaar gaan doen...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...