zondag 30 augustus 2009

Stars & Stripes...

Nee, geen Amerikaanse vlag hier! Dan eerder een Spaanse, maar daarover straks meer...
De stars staan voor de eerste drie sterren van de sterrenrand van GAQ die helemaal klaar zijn en aan elkaar zitten... Nog niet gestreken en zo, maar dat komt wel!

De stripes staan voor het kaftpapier van DS. Vanavond hebben we de boeken die hij morgen nodig heeft gekaft. Zo doen we iedere avond wat...
Het is dan niet zo'n mega-klus in één keer! Maar - ssttt - weet je wat zo leuk is? DS zet een kopje thee, knipt plakbandjes en dartelt om mij heen. Dat vind ik zo gezellig! Het kaften op zich is stom werk, maar ik geniet wel van het 'samen'...
En daarom doen we elke avond een paar boeken!

Terugkomend op die Spaanse vlag... Hier in Drenthe heerste de afgelopen week een ware Vuelta-koorts. De Vuelta is de ronde van Spanje, die dit jaar in Drenthe begon. In o.a. Westerbork en  Witteveen werd groots uitgepakt: versierde straten, sportevenementen, muziek en alles natuurlijk overgoten met een Spaans sausje!
Vandaag werd de eerste etappe verreden en die kwam op een paar kilometer van ons huis voorbij. We gingen dus ook op de fiets om de hele karavaan langs te zien komen: veel politiemotoren, nog meer politiemotoren, ploegwagens en ineens vijf wielrenners en toen het peloton. Dat gaat zo hard en zo snel, dat ik met verbazing en respect heb gekeken...
In de kopgroep van vijf reed ook Lieuwe Westra - van die naam had ik tot vanmiddag nog nooit gehoord. Later reed hij lange tijd op kop. Op twintig kilometer voor de finish werd hij teruggehaald en ik heb niet eens meer gehoord als hoeveelste hij over de streep gekomen is...
Zo'n etappe rijden is een superprestatie! Maar als je weet dat zijn vader afgelopen week plotseling overleed krijgt zo'n race toch een heel andere betekenis. Waar haalt zo'n jongen de kracht vandaan?
Ik had hem de overwinning graag gegund vandaag!

vrijdag 28 augustus 2009

Verknipt...

Ik waarschuw je maar vast: dit wordt een knettergek logje! Enne... er mankeert niets aan je ogen, dit zijn paarse sperzieboontjes die in onze moestuin groeien. En om het verhaal nog gekker te maken: als je ze gaat koken worden ze groen! Echt waar...
Vandaag was ik een beetje in de bonen zogezegd...
Vanmorgen vertrok ik - nadat ik DS bij zijn school had afgezet - naar Frederiksoord (klik) waar dit weekeinde een quiltevenement plaatsvindt. Ik kwam lekker op tijd aan, zodat ik heerlijk kon neuzen naar een randstof voor de GAQ. En zo stapte ik bij Jookies (klik) binnen, die een gezellige stand had ingericht met allerlei moois!

Uiteindelijk kocht ik - na twee keer in de stand te zijn geweest - deze mooie stoffen bij haar, bedoeld als randstof voor de GAQ... Ik babbelde nog even met Joke over de GAQ, een prachtproject! En dat we nog zoveel te doen hadden en voorlopig zeker geen aankopen meer gingen doen, althans geen grote nieuwe dingen....

...en toen zag ik deze rolletjes van 'Verknipt', twee quiltvriendinnen van Joke. Het zijn overhemden in kleine stukjes geknipt en tot bundels gemaakt... En op slag was ik zo verliefd, 'love at first sight' !

En erbij heb ik 25 labeltjes uit de overhemden gekocht. Ik heb al verschillende keren leuke quilts daarvan gezien. De vriendinnen die 'Verknipt' vormen heten Marianne en Marianne. Ik heb (nog) geen webadres kunnen vinden! Toen ik daarna nog een keer de stand van Joke binnenkwam zei haar man: "Da's drie keer!" Ik geloof niet dat ze het erg vonden dat ik langskwam, hahaha;-))
Bij Bep snuffelde ik in de patronen van Stacy Nash en kon twee patroontjes niet weerstaan. Die laat ik een volgende keer zien, samen met...(wordt vervolgd)
Hoogste tijd om weer naar huis te gaan, onderweg pikte ik DS weer bij zijn school op. Thuisgekomen alles uitgestald en natuurlijk gekeken naar de randstof en eh... nee, het was het niet, zal ik maar zeggen. Nog es alles bij elkaar gelegd...
Ineens wist ik het: ik ga de rand maken van de stofjes waar ik de sterren en andere motiefjes ook van maak. Per rand één kleur, elke kleur heb ik in 9 varianten. En zo worden het blauwe, rode, en bruine randen. De laatste rand maak ik van alle stofjes door elkaar. En nu 'klopt' de quilt in mijn hoofd helemaal en kan ik verder. Snappen jullie het nog?
Hoezo verknipt?
De stoffen van Joke hebben alweer een nieuwe bestemming, ook dit wordt vervolgd...

woensdag 26 augustus 2009

La douce France: Carcassonne

Op een lichtbewolkte maandag vertrokken we voor een dagje Carcassonne (klik), zo'n 100 kilometer bij onze camping vandaan. Onderweg prachtig glooiend landschap met grote strorollen...

Toen we Carcassonne naderden zaten we met ogen op steeltjes te kijken waar het oude gedeelte te zien was, nergens dus... Totdat we ineens door het centrum heen de bordjes volgend de oude stad zagen...
Wat een imposant bouwwerk...


Deze mensen waren er ook... Binnen de muren was het errug druk, te druk voor ons. We hebben geluncht op een terrasje en even gekeken in een paar winkeltjes, maar vertrokken snel weer naar de buitenkant van de muur. Daar liep bijna niemand! En zo genoten we van het uitzicht over de stad. Wat een ongelofelijke prestatie om dit alles te bouwen... We waren onder de indruk!
En wat draagt zij daar in haar hand?

Een Japans theebewaarpotje, natuurlijk in een mooie blauwgroene kleur... Er was een theewinkeltje waar je meteen een kopje heerlijke thee kreeg aangeboden... Honderden theesoorten en zware Japanse theepotjes van gietijzer, prachtig bewerkt! Theeglazen, -kopjes en -potjes! Ik kon het natuurlijk niet laten dit potje mee te nemen, bij gebrek aan serviesgoed thuis ;-)
Daarna snel naar de rustige kant van de muur!

Toen we door dit straatje liepen in de 'gewone'  stad viel ik voor dit kleurenpalet!
Toen we wegreden uit Carcassonne zagen we lange tijd de oude cité als een onneembare vesting boven het landschap uitsteken...
Met dank aan DH die de foto's maakte met handinstelling omdat de camera die dag haperde door een per ongeluk omgezet knopje!

maandag 24 augustus 2009

Van steekjes & sterren...

Vandaag tijd en aandacht voor een wat oudere quilt die nog niet af is. Dat zit zo...
Gisteren gingen we op familiebezoek en een hele tijd op de stoel zitten, da's niks voor mij. Mijn mond kan wel babbelen, terwijl mijn handjes ook wat doen. Eerst dacht ik wat sterren mee te nemen, maar dat leek me bij nader inzien niet zo handig, al die losse stukjes, één windvlaagje...
Ineens dacht ik aan het rozenquiltje, dat al een hele tijd mij smekend aankijkt om doorgequilt te worden, maar waar ik met een boogje omheen wandel!


Gistermiddag is het quiltje meegeweest en heb ik er - zonder ring - heel wat steekjes aan gedaan. En ineens vind ik em weer leuk! Mijn streven is nu om iedere week in elk geval een blokje te doen. Er zijn in totaal negen blokjes, waarvan er al vijf klaar zijn. Over pakweg een maand zijn de blokjes klaar. Daarna kijken we naar de rand en de kleine vierkantjes op de hoekjes. Afgesproken? Afgesproken!

Ik laat ook nog even de sterrenoogst van afgelopen week zien. Doordat ik ze willekeurig neergelegd heb krijg je een goed beeld van de kleur. Nu nog witte hoekjes en mijn sterren kunnen aan elkaar... Maar rustig aan, dan breekt het lijntje - draadje - niet!
Intussen heb ik een idee gekregen voor de applicaties, deze vind ik niet zo mooi. Bij  haar (klik) zag ik op de plaats van de applicaties sterretjes, zo mooi! Even helemaal naar beneden scrollen, trouwens...
Ik heb haar meteen gemaild of ze het vervelend vindt als ik ook sterretjes maak. En het antwoord kwam al snel: geen enkel probleem... Dus bij deze dames, het idee van de sterretjes is van Joke afkomstig!

zaterdag 22 augustus 2009

La douce France: Nogmaals Olargues...

Waarschuwing vooraf: dit is een eindeloze log over een eindeloos fijne dag!
Dit was onze eerste blik op Olargues, een van de mooiere plaatsjes in Frankrijk. Links de oude brug, ook wel de brug van de duivel ofwel 'Pont du diable' genoemd... Tegen de heuvel aan het oude middeleeuwse dorpje met helemaal boven op de heuvel de oude toren.
We parkeerden onze auto en gingen op verkenning...


Langs kleine 'kruip-door-sluip-door' poortjes en straatjes wandelden we door het dorp en over de oude brug. Ondertussen filosoferend over het wonen in zo'n dorpje, naar binnenglurend bij huizen die te koop stonden...

En zo kwamen we aan bij Fleurs de Olargues (klik) aan de voet van de brug. We streken neer op het terras met de bedoeling om er even wat te drinken en te reserveren voor de avond. Jacqueline, de buurvrouw van de camping, had hier met man en kinderen geluncht en was dolenthousiast... Het uitzicht vanaf het terras was prachtig, dat hield al een belofte in!

Op een hoekje stonden deze schitterende kommen, waardoor ik meteen aan Supergoof moest denken...
We vervolgden onze wandeling en kwamen in het nieuwere gedeelte van Olargues terecht, waar een oude spoorlijn liep. In de Rue de la Gare ontdekten we een winkel: Un Air de Campagne. Ik viel bijna flauw: oud-linnen, serviesgoed, glaswerk, boeken en foto's: geweldig! Maar ook jammetjes, honing, allerlei producten van kastanjes, kaarsjes, prentjes. Een winkeltje om van te dromen. De schilderijtjes aan de muur waren gemaakt van handwerkjes en knoopjes, zo mooi! Ik heb er een heleboel ideeën opgedaan voor leuke kleine kadootjes! Eerlijk gezegd durfde ik niet te vragen of ik mocht fotograferen....

Natuurlijk ging ik niet met lege handen de winkel uit. Deze schitterende sauskom mocht voor een redelijk prijsje mee...

...en heeft inmiddels een plekje in de keuken gevonden!

Terug naar Olargues na een prachtige wandeling door de Gorges d'Heric, waarover later meer. We kwamen terug op het terras van Fleurs  waar we genoten van het veranderende licht...

DH op het nog lege terras dat al snel vol zal zitten... De bomen overdekten het terras en zorgen overdag voor verkoeling.

Terwijl de lucht verder verbleekte genoten we van een amuse: een koele, maar pittige gazpacho (klik) geserveerd in een klein glaasje. Erbij heerlijk warm vers gebakken brood met kruiden. Bij iedere gang werd er ander brood geserveerd, steeds vers en warm!
De uitbaters van het restaurant zijn Deens en onze conversatie was deels Frans en deels Engels. Kwamen we er niet uit, dan schakelden we over op het Engels, maar iedere keer begonnen we weer in het Frans, heel komisch!   
 
 
En zo verstreek de tijd en werden de eerste lichtjes aan de overkant ontstoken...

Ook wij kregen een lichtje in de boomboven ons... Wij genoten van ons voor- en hoofdgerecht: eendeborstfilet en lamsvlees. De hoeveelheden waren precies goed en heerlijk. De bijgerechtjes en sausjes waren bijzonder en zeer smaakvol!

Na de kaas met alweer ander vers en warm brood kwam dit overheerlijke dessert op tafel! Van een toetje kun je hier niet meer spreken...
Daar gaat ie: een mini crème brulé met rozemarijn, perziken en abrikozen uit de tuin gemarineerd in een streeklikeur, chocolademousse met een vleugje koffie, een minibrownie met citroenroom en een streepje rode vruchtensaus van vruchten uit de tuin.
Zelden aten we zo heerlijk en ongedwongen!
De avondlucht koelde verder af en DH begon het koud te krijgen. Joan, de eigenares, deelde warme plaids uit... aan de dames op het terras! En ik kreeg een heerlijke plaid omgehangen, terwijl ik het helemaal niet koud had, hahaha...

Met deze laatste blik over Olargues namen we afscheid en reden we nagenietend van deze heerlijke dag terug naar de camping.

Wil je meer lezen over dit fantastische restaurant? Lees dan het artikel in de Ariadne at Home van mei 2009.
Jacqueline, bedankt voor deze geweldige tip!

donderdag 20 augustus 2009

La douce France: toetjesparadijs...

Op een dag belandden we in een hele grote supermarkt, je weet wel net buiten de stad op een industrieterrein...
Op een gegeven moment zwenkten wij met onze hele grote kar de bocht om en zagen de heerlijkste toetjescombinaties voor onze neus!
DS mocht het toetje kiezen, en kon - gek hè - geen keuze maken! En dan moet je bedenken dat er nog net zo'n wand is met yoghurt- en kwarktoetjes... Dit zijn alleen nog maar de toetjes met vla, mousse, pudding, chocolade, room, etc.
Om gek van te worden zo veel!
Heel leuk zo'n enorme wand met toetjes, maar je ziet helemaal geen grote verpakkingen afgezien van kwark, en dan moet je nog zoeken... Ik geef toe dat de eenhapstoetjes erg gemakkelijk zijn op de camping... Maar stel je die enorme berg bakjes voor van die toetjes etende miljoenen Fransen en zo'n dessertje smaakt toch iets minder!
En als ik het te warm krijg vandaag eet ik lekkere Biogarde links- of rechtsdraaiende (weet ik veel) yoghurt met niets erin. Da's momenteel ons favoriete toetje hier...

woensdag 19 augustus 2009

Nogmaals sterren...

Nu de sterrenregen buiten voorbij is heb ik me binnen op het maken van 28 sterren gestort voor het derde deel van GAQ. Na verschillende manieren uitgeprobeerd te hebben, naai ik nu steeds twee punten vanuit het midden aan elkaar en vervolgens zet ik die aan elkaar Daarna zet ik steeds de volgende twee eraan, totdat de ster 'rond' is...
De punten sluiten nu helemaal perfect aan. Vantevoren heb ik getwijfeld of ik deze quilt zou gaan maken, ik dacht dat ik het vanwege de sterren niet zou kunnen...
Nu krijg ik bijna vleugels omdat het zo goed lukt!

maandag 17 augustus 2009

La douce France: Les hirondelles...

Dit is La Salvetat sur Agout, het plaatsje dichtbij onze camping Goudal (klik). Op een zondagmorgen gingen we met campingbuurvrouw Jacqueline en haar zoon Yorick naar de markt in La Salvetat.
We slenterden door het plaatsje, bekeken alle worst- en kaaskraampjes en verbaasden ons over de verscheidenheid aan soorten...

Tegen een muur stonden deze nageschilderde reclame panelen uitgestald. Ik vond ze schitterend, sommige oude reclames en merken...

Vooral deze plaat is erg leuk... Het was een beetje te duur om als souvenir mee te nemen, maar anders...
En toen werd onze blik omhoog getrokken...

Twee ieniemini zwaluwtjes zaten op een brede richel van het oude gemeentehuis te wachten...

Ineens begonnen ze druk met de vleugels te wapperen... Ik dacht dat ze een vliegpoging gingen doen en hield mijn hart vast...

Maar nee, daar kwamen vader en moeder aangevlogen met wat lekkers...

En dat bekje kon een eind open!

We hebben een hele tijd staan kijken naar deze prachtige beestjes. Deze richel zat op ongeveer een meter of zeven hoogte dus onze nekjes protesteerden op een gegeven moment!
We hebben (nog) niet uitgezocht om welke soort het gaat, maar aan de manier van vliegen en de vorm van de staart van de ouders konden we zien dat het om zwaluwen ging. Het nest zat nog een meter of drie hoger tegen de dakrand aan geplakt...
De markt was leuk en amusant, maar deze vogeltjes stalen wat ons betreft de show!

zondag 16 augustus 2009

La douce France: Grottes de la Dévèze...

Op een zeer warme dag bezochten we de grotten van Devèze in de buurt van St. Pons de Thomières. Een zeer vriendelijke jongeman leidde ons rond  en vertelde in zijn beste Engels over de bijzonderheden. Dat was af en toe vermakelijk: het "Allo-allo-gehalte" was tamelijk hoog. Ik vond het erg leuk en ook aandoenlijk dat hij zo zijn best deed voor ons. In de grotten was het 12 graden, een verschil met buiten van bijna 20 graden! Het bijzondere van deze grotten vond ik wel dat er zoveel verschillend gevormde stalagmieten (klik) en -tieten te zien waren. Verschillende kleuren zijn ontstaan door verschillende metalen. Af en toe leken het wel koralen en waande je je in de oceaan, door de verlichting leek het soms ook lava... Met enige fantasie zag je paddestoelen, vissen of vlinders...

Op een gegeven moment was er wat gestommel en kwam er iemand uit een gat 'gewrongen'. Bij het gat stond een bordje: la chatière en dat betekent kattenluikje! Ik heb er met verbazing, verwondering en rillingen naar staan te kijken...
DS vond dit ook wel erg leuk en is een dagje wezen 'speleologen' met M-tracks (klik), een buitensportorganisatie. Hij vond het geweldig! En wij? Wij waren blij dat hij weer veilig terug kwam en niet in één of ander gaatje was blijven steken...

zaterdag 15 augustus 2009

Het is... honing!

In het vat op de foto van mijn vorige logje zit 30 kg honing! Heerlijke zoete, volle, goudgele zomerhoning... In totaal heeft DH afgelopen woensdag 55 kg honing geslingerd...

DH zit naast me en vertelt: "Hier zie je de honingramen. Deze moeten op een rustige manier van het bijenvolk afgehaald worden, zonder dat er teveel met honing gemorst wordt. Het liefst doe ik dit 's morgens omdat er 's middags alweer verse dunne nectar bij in zit die de bijen net gehaald hebben. Deze nectar is heel dun en loopt er gemakkelijk uit. De bijen kunnen dan heel wild worden. Verse nectar brengt meer vocht in de honing en vocht en honing is een slechte combinatie. De nectar moet eerst door de bijen bewerkt en ingedikt worden. Dat doen de dames 's nachts.

De honing is verzegeld (afgesloten) met was. Het zijn eigenlijk al kleine potjes met honing met een dekseltje! Honing is de wintervoorraad van de bijen en het dekseltje beschermt de honing tegen vocht en vuil.

Om de honing te kunnen slingeren moeten eerst de dekseltjes eraf, dit heet 'ontzegelen'. Het ontzegelen doe ik met een speciaal mes dat ik verwarm.

Daarna zet ik de honingramen rechtop in de honingslinger, er passen er zes in. Tijdens het slingeren wordt de honing naar buiten uit de raten geslingerd, door de centrifugale kracht (klik) loopt het langs de zijwand van de honingslinger naar beneden. Alle ramen moeten twee keer geslingerd worden, aan beide kanten.

Een blik op de slinger...

...en de slingeraar!

Vanuit de honingslinger stroomt de honing in een dubbele honingzeef - eerst grof, daarna fijn - om de stukjes was uit de honing te zeven die meegeslingerd zijn. Deze zeef zie je ook op de eerste foto. Door de zeef loopt de honing in een honingvat, dat op het logje van gisteren te zien was. Nu kan de honing in potjes worden gedaan via de aftapkraan die onderaan het vat zit."
Dit jaar is het eerste potje honing voor Ellen, zij stuurde mij twee prachtige Afrika kaarten, door haarzelf gemaakt. Ellen, nogmaals bedankt!
En dan begint het leukste karwei: het schoonmaken en plakvrij maken van de bijkeuken!



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...