Dag 2013...

Hoogtepunt in 2013: DH en DS maakten een geweldige rondreis door de VS. Ze bezochten veel natuurparken en verbleven in Los Angeles, San Francisco en Las Vegas... Een geweldige ervaring!

Feest in 2013: DS slaagde voor de havo en kon beginnen aan de studie van zijn keuze: fysiotherapie!
Nog meer feest: na 18 jaar is DS klaar met alle operaties en ziekenhuisopnames...

Verdriet was er ook in 2013: een aantal mensen uit onze directe omgeving moest het leven loslaten. Zij leven in ons voort...

Ontroering in 2013: Fiep neemt afscheid van Bo...

Dag 2013!

Voor iedereen een heel fijne jaarwisseling! 

Appelig...

De hele dag heb ik wat achter mezelf aangelopen. Ik had grote plannen: opruimen en schoonmaken in een huis elders. Maar... ik had geen zin en geen moed. Eerlijk gezegd vond ik dat ik nòg wel een dagje voor mezelf mocht - gisteren was goed bevallen!
Maar echt mijn draai vinden, nee...
Een poos op Pinterest doorgebracht, Mahjong gespeeld, de krant gelezen, een paar steekjes gezet, maar ook dat ging niet van harte.
Tot mijn blik naar buiten getrokken werd, het sierappelboompje stond in de laatste zonnegloed van vandaag...

Het hangt echt bomvol met appeltjes. Op dit moment zijn de appeltjes nog niet lekker genoeg voor de vogels. Meestal worden de appeltjes massaal gegeten nadat het gevroren heeft...

Het schijnt dat de appeltjes door de vorst zoeter van smaak worden.

Meestal heb ik in kerststukjes wel appeltjes verwerkt, maar dit jaar heb ik geen kerststukjes of kerstkrans gemaakt terwijl er nog nooit zoveel appeltjes zijn geweest!

En ineens schiet me een woord te binnen: appelig! Stoffel de schildpad (klik), een personage uit de Fabeltjeskrant heeft de term geïntroduceerd. Het is een synoniem voor: saai, sloom, vervelend en weinig energiek. En dat is precies hoe ik me voel!

Gelukkig zie ik de schoonheid van de prachtig onder gaande zon wel! En verder geef ik maar even toe aan het gevoel van het moment, dank lieve A. voor de wijze woorden op dit vlak, die ik nu ter harte neem!

Tijd voor mezelf...

Vind je dit geen plaatje? Toen ik deze afbeelding twee weken geleden tegenkwam, smolt ik...

Het doet me denken aan onze eigen rakkers... Hier zie je Bo!

En hier zie je ze allevier!

Tenslotte Fiep... Zo bladerend door mijn blog zijn er al heel wat momentjes voor het kippenhok vastgelegd. Snap je nu dat ik dat wel een mooi plaatje vond?

Het is een legpuzzel! Vroeger - ja, ja! - maakte ik met kerst altijd een puzzel van tenminste 1000 stukjes. Sinds een aantal jaren met begeleiding van de Top 2000 ~ heerlijk!
Na alle drukte van de afgelopen maanden ga ik vandaag beginnen met deze puzzel, kopje thee met wat lekkers erbij, genieten van de muziek.

Tussendoor puzzelen met Dr. Denker, de andere kerstpuzzel, waar dit jaar geografische namen moeten worden gevonden...
Mijn dag kan niet meer stuk!

Kerst 2013...

Kerst 2013 begon vanochtend met het schillen van de stoofpeertjes. Die staan nu lekker zachtjes gaar te worden...

Als de lamsstoofpot ook opstaat kunnen we vertrekken voor een wandeling in de buurt. Jet, Fiep en Sam willen heel graag mee!

We lopen in het oude oerbosje ongeveer een kilometer achter ons huis. Er loopt een paadje tussen het sterretjesmos door...

Hier krijg je toch wel een kerstgevoel van?

Even later lopen we tussen de metershoge hulststruiken door... met rode besjes!

Hulst met en zonder stekels...

En dat aan één struik?!

Het weer is heerlijk, veel beter dan de afgelopen dagen...

Het zonnetje schijnt voorzichtig!

Hoewel het bezaaid ligt met takken, willen Jet en Sam natúúúrlijk met dezelfde tak spelen...

Langs het Schoolpad weerspiegelt een tak in het water...

De gelderse roos heeft prachtig rode bessen!

We zijn bijna weer thuis...

De stoofperen kleuren al mooi: het hele huis geurt......mmmm!

Kerstavond 2013...

Kerstboompje...

Hier zie je een kerstboompje dat ik 'nog even' in elkaar geknutseld heb. Mijn zusje kwam bij een oude dame over de vloer die lang geleden dit kerstboompje eens gemaakt had van groene en witte stoffen. De oude dame ging het patroon meteen aan mijn zusje uitleggen en zo gingen wij samen aan de slag afgelopen vrijdag...

Lekker kwekken, lachen, een klein beetje snoepen en ondertussen druk met draad en naald in de weer: gezellig!

Er zijn allerlei mogelijkheden om het boompje af te werken, kleine belletjes in de openingen maken, een stammetje onder het boompje maken - vond ik allemaal niet mooi ;-) Ik heb een paar knoopjes in de boom gemaakt.

Het is leuk om twee contrasterende stoffen te kiezen of stoffen die elkaar aanvullen qua kleur of dessin. Ik gebruikte twee kerststoffen van Lynette Anderson (klik).

 De basis van het patroon is een driehoek gemaakt van de twee verschillende stoffen.

De achterkant ziet er zo uit!

En dat is eentje klaar! Zo nog negen te gaan...

Een halve boom! Lieve zus hoe is het met jouw boompje?

Nostalgie in het kwadraat...

Al een tijdje terug maakten mijn jongste zusje en ik een afspraak voor een gezellig dagje bij haar thuis. Ze had een leuke knutselverrassing bedacht, waarover ik morgen meer zal vertellen...
Ik vertrok dan ook op tijd naar haar met achterin de auto een houten groentekist met oude weckpotten, als verrassing voor haar!
En nee, we hebben geen stoofpeertjes ingemaakt...

Een week geleden was ik met mijn DH in een prachtige brocantewinkel in Hellum. Bij Sientje's dochter (klik) zag ik oude weckpotten met mooie kantjes omgetoverd tot schitterende sfeerverlichting met een waxinelichtje erin. Helemaal enthousiast verliet ik de brocantewinkel... met lege handen.
Toevallig (?) had DH net verteld dat er nog wel het een en ander aan weckpotten op de zolder in de schuur stond ~ ja, naast de Singer naaimachine van een paar weken geleden ;-)
Wie wat bewaart, die heeft wat... En de weckflessen zijn bewaard en verhuisd, eerst van mijn grootvader naar mijn ouders' huis. Toen mijn moeder jaren later ging verhuizen hebben we heel wat ritjes naar de glasbak gemaakt om veel oude weckflessen weg te gooien. Er stonden er een paar honderd, en wat moet je met zoveel? Ik pakte toen wel een paar kistjes in voor ooit...

Jongste zusje was ook razend enthousiast, toen ik haar van mijn plan vertelde... Nu moesten we nog op zoek naar bandjes en kantjes. Hoe heerlijk is het dan dat ze vlakbij Stegeman textiel (klik) in Rouveen woont. Onze monden vielen open van al die prachtige kantjes: breed, smal, van inwit tot crème en beige. Teveel om op te noemen, te kiezen, laat staan om te kopen...
Daarna was het heel simpel, even snel nauwkeurig de omtrek van de weckpot meten, kantje onder de naaimachine doorhalen en een uurtje later heb je een heleboel aangeklede weckpotten.
En nu heb ik een schitterende schoorsteenmantel en jongste zusje ook!
Zijn ze leuk, of zijn ze leuk?

De drukke dagen voor Kerst...

Dit is een heerlijk rustig hoekje in de kamer, waar ik even zit in de drukke dagen voor de Kerst. Hoewel ik me ieder jaar voorneem dat ik de drukte in de weken voor Kerst zal vermijden - en dit jaar zòu het me lukken - is het dus dit jaar ook weer niet gelukt.
Qua werken kwam de stoom bijna uit m'n oren afgelopen week, met de wet van Murphy als gevolg: wat fout kon gaan, ging fout! En werd ook weer hersteld hoor...

En zo zit ik dus achter mijn secretaire, leuk hè met allemaal laatjes, vakjes, deurtjes en nog meer vakjes en geheime plekjes!
Nu nog een secretaresse voor het schrijven van de kerstkaartjes...

Die is helaas niet voor handen. Dan maar zelf aan de slag... Mijn adressenboek ligt klaar. Meer dan mijn halve leven aan sociale contacten zit in dit boekje verborgen. Veel doorhalingen van mensen die uit mijn leven verdwenen, of mensen wiens levensloop ik aan de adreswijzigingen kan achterhalen...

Een nieuw - handzaam, mooi, veel blauw en praktisch - adressenboekje ligt al heel lang klaar. Ieder jaar met het schrijven van de kerstkaarten bedenk ik dat ik afscheid ga nemen van mijn oude adressenboek - dat vieze vod kan toch echt niet meer - maar... ook dat is me weer niet gelukt.
Stiekem ben ik er wel blij om, zo heb ik mijn jaarlijkse mijmermomentje als al die bladzijden met namen voorbijkomen...

Ach, kijk zelf, een nieuw adressenboek is toch niet echt nodig?

Volgend jaar wil ik ook weer eens iets creatiefs doen met de kerstkaarten, oeps ook een voornemen dat bijna ieder jaar weer sneuvelt.
En nu? Huis opruimen, gaan verzinnen wat we eten met de Kerst, boodschappen doen en gezellig theedrinken met vriendin G. die straks even langskomt.
Verder geniet ik na van een heerlijk dagje bij mijn lieve jongste zusje, dat was heerlijk en broodnodig! Wat hebben we weer gelachen. Morgen meer...

Ode aan een oude dame...

Sinds kort ben ik in het rijke bezit van drie naaimachines... Nou eigenlijk moet ik zeggen dat ik sinds heel kort weer wéét dat ik drie naaimachines heb. Hoe dat kan?
Ik heb sinds een aantal jaren een bijna geruisloos snorrende Bernina die heel veel kan en veel knopjes en tip-toetsen heeft, en er mooi strak in haar jonge velletje bijstaat.
Ik heb net een oude Vesta handnaaimachine geërfd. Toen DH dat zag zei hij dat er op de zolder in de schuur ook nog een oude naaimachine stond. Huh...?
Nu heb ik in 1981 een oude electrische loodzware naaimachine gekregen op een school waar ik stage liep en ik begrijp nu heel goed dat ze die niet langer wilden houden ;-)
Maar die heb ik toch al lang naar de stort gebracht laten brengen?!

Veel mensen roemen mijn fantastische geheugen, maar ik moet eerlijk zeggen dat er geen belletje ging rinkelen en ik pas iets van "Oh ja..." mompelde, toen DH met een grijze koffer van de zolder in de schuur naar beneden kwam. Na een vochtig doekje is de koffer weer bruin!

En in die koffer zit een oude naaimachine, die DH ooit eens op de kop getikt heeft. Vaag begint het me weer te dagen... Mijn quilthartje klopte toen vast nog niet, anders had ik het zeker geweten... Maar kijk eens wat mooi! Ik zit nu naast het oude machientje - in een lucht die je kunt omschrijven als oud-muf-schuur-ijzer-kou - te genieten!

Wat een prachtige zijkant. Kom daar eens om bij mijn moderne Bernina, die kan hier toch niet tegenop qua uitstraling. Deze oude dame is beeldschoon, ook al bladdert hier en daar haar verfvelletje een heel klein beetje...

Overal vind ik mooie bloemmotieven. Een klein onderzoekje op internet leert dat mijn oude machientje uit 1914 stamt, bijna antiek dus!

Eerst ga ik op zoek naar ronde vormen, maar zie eens het prachtige slanke spoelhuis?!

Onder de naaimachine, in de houten bak vind ik een krant uit 1938 met de beursberichten en ander nieuws...

Ook een paar extra spoeltjes ontbreken niet...

Ik blijf maar aaien en draaien, alles doet het goed. Alleen weet ik niet hoe de draad er helemaal doorheen geleid moet worden en ook niet hoe het spoeltje erin en eruit moet en hoe je het spoeltje kunt opwinden met garen. Ja, oké, met de hand, maar er zal vast een andere manier zijn.
Ik verbaas me over de stand van de techniek en vraag me af wie er in 1914 in de jaren van WO I en later achter de naaimachine heeft gezeten...
Gelukkig had ik voor deze hernieuwde kennismaking al een mooi logeeradres voor de Vesta gevonden, anders werd het wel veel met drie van die mooie dames!