Op ons terras staan twee bomen. Ooit waren het twee mooie ronde prunussen, de rechter is inmiddels dood en de linker is een woeste, warrige rommelboom. Waarom ze er dan nog staan? Omdat de afstand tussen de beide bomen ideaal is voor de hangmat...
Maar nu komt die linker boom mooi van pas... voor een jonge kerkuil!
Tijdens het avondeten ontdekte DH de uil in de boom, vanaf zijn plekje aan tafel in de keuken...
Vandaag hebben we het uitvoerig over de uilen gehad, omdat ik vannacht wakker schrok van een ijselijke kreet en daarna hevig gepiep en gekrijs en een bonk. Ik verdacht een van de uilen van het vangen van een prooi, maar na het ontdekken van een jong in de boom weet ik het niet. Zouden de ouders de jongen hebben verjaagd?
Op 9 juni waren de uilen nog heel pluizig, en was er van veren nog geen spoor...
Het hartvormige gezicht en de snavel zijn hier mooi in beeld. Op de achtergrond nog twee broertjes/zusjes!
'Je ziet ons toch niet hè?'
Op 30 juni is er al veel pluis verdwenen en is er een begin van een verenpak ontstaan... Zie je ook de vleugels van de uil rechts?
Vier dagen later is al het dons verdwenen en is het lelijke uilskuiken van het begin opgedroogd tot een mooie jonge uil...
Schitterend dat hartvormige gezicht!
Tenslotte deze prachtige uil. Hopelijk gaat hij of zij een fijn leven hier in de omgeving tegemoet...
...te beginnen in deze boom... Vorig jaar zat er weken lang een jonge uil in de catalpa voor het huis, ik schreef er
hier (klik) een blogje over. We wachten met spanning af hoe het verder gaat...