Poëzie-avond en stapelgedichten...

Woensdagavond hadden we met onze leesclub een avond vol poëzie in de tuin bij J.
Kwakende kikkers op de achtergrond, een ruisend windje in de bomen, wat wil je nog meer...
Iedereen had een selectie gemaakt van mooie, grappige, ontroerende gedichten en zo lazen we voor en vertelden elkaar onze herinneringen. Erg leuk en voor herhaling vatbaar!

Dat deed me denken aan het fenomeen 'stapelgedicht'. Een stapelgedicht is een gedicht dat is ontstaan door van een stapel boeken de boektitels onder elkaar te zetten:
 

Nagelaten dagen

  Morgenster

  Eerst grijs dan wit dan blauw

  Rivier van vergetelheid...

Nog eentje:

Laatste zomernacht

Cirkel in het gras

Een blad in de wind

De herfst zal schitterend zijn...

De bedenker van het stapelgedicht is Max Dohle (klik). Hij introduceerde het stapelgedicht in de zomer van 2007, het is dus niets nieuws. Maar... wel erg leuk!