Het jaar rond...

"Als je iets wilt pakken, moet je het heel even loslaten.

Als je iets wilt loslaten, moet je het heel even pakken..."

Lao-Tse

Chinees filosoof 600 voor Chr.

Het jaar is weer bijna rond...
Vanuit mijn keukenraam blikte ik vaak de tuin in het afgelopen jaar: zoals het weer was, zo was ook mijn jaar: wisselend bewolkt met zo af en toe een zonnetje!
We maken ons klaar voor 2012, voor het eerst in jaren bakken we zelf geen oliebollen, maar laten we ons verrassen met gekochte bollen en flappen...
Afgelopen nacht is DS teruggekomen van wintersport. Heerlijk om hem weer thuis te hebben, gezond en wel... Straks horen we zijn verhalen!

Allemaal een goede jaarwisseling en alle goeds gewenst voor het komende jaar!

Kerstmis 2011...

Kerst 2011 is alweer voorbij... Eerste kerstdag maakten DH en ik een mooie wandeling in de buurt. Eerst kwamen we langs de schaapjes in het weiland. De ram ziet er momenteel prachtig uit met zijn gekrulde horens en stevige imposante kraag...

Tot onze verbazing zagen we onderweg bloeiend fluitekruid. Kerstfluitekruid dus...

Onderweg... vier hondjes die achter het baasje aan liepen. Ook Bo was mee, op Nieuwjaarsdag wordt ze alweer 15 jaar! Zo'n wandeling vindt ze nog steeds heerlijk...

Even af voor we oversteken... Bo mocht blijven staan!

En hollen maar weer: Sam, Jet en Fiep achteraan...

Thuis staken we de kaarsjes aan en deden verder lekker niets. DS is met zijn vriendin en familie in Oostenrijk, dus we hadden het rijk alleen...

We aten een stukje zelfgemaakte notenpaté met daarbij appelchutney. Het recept komt uit een oude Tip-culinair en heb ik een beetje aangepast naar eigen smaak. Het is heel eenvoudig om te maken, maar het resultaat is perfect: feestelijk, chic en ook nog eens erg lekker! Je moet wel een keukenmachine en een oven tot je beschikking hebben...

Voor de paté:

350 gram speklapjes
350 gram hamlappen
275 gram kalfslever
50 gram hazelnoten
1 ui
2 teentjes knoflook
2 eetlepels boter of olie
evt. scheutje cognac of port
verse rozemarijn, salie, tijm  
2 theelepels zout
1 theelepel versgemalen peper
200 gram ontbijtspek in dunne plakjes
patévorm van 1 liter inhoud
aluminiumfolie
braadslee

• Verwarm de oven voor op 175 graden
• Snij de ui en het knoflook fijn en bak deze een paar minuten op een zacht vuurtje in de olie of boter
• Snij het vlees in stukken en maal alles in de keukenmachine fijn
• Rooster de hele hazelnoten kort in een droge koekepan
• Meng het vlees met de ui, knoflook, hazelnoten en de verse fijngesneden kruiden, peper en zout; dit is een secuur werkje!
• Bekleed de patévorm met plakjes ontbijtspek en laat de uiteinden over de rand van de vorm hangen
• Schep het vleesmengsel in de vorm, druk alles goed aan en vouw de overhangende spekplakjes over het vlees. Dek alles af met aluminiumfolie
• Zet de patévorm in de braadslee en schenk er zoveel heet water in dat de vorm voor driekwart onder water staat
• Bak de paté in anderhalf uur gaar
• Af laten koelen in de vorm, daarna 24 uur in de koelkast op smaak laten komen

Eet smakelijk!
Tegelijkertijd werd er in Oostenrijk ook van paté gesnoept, ik had er namelijk twee gemaakt...

Tweede kerstdag waren we gezellig met familie bij elkaar en traditiegetrouw kwam de puzzel van Dr. Denker (klik) op tafel. Een moeilijke klus dit keer!
Kerst 2011 was goed...

Kerst 2011

Als de lichtjes doven

Op een slagveld klonk een stem,
was van ver te horen,
zong dat er in Bethlehem
een kindje was geboren.
In die nacht zo stil en groot
zwegen de kanonnen,
die zijn bij het morgenrood
toch opnieuw begonnen.

Kerstmis lijkt ons keer op keer
vrede te beloven,
maar kanonnen dreunen weer,
als de lichtjes doven.

Donkere Zuid-Afrikaan,
honger moet je lijden,
mag niet naar je vader gaan,
bent van hem gescheiden.
Wie dit hebben uitgedacht,
komen allen samen,
zingen plechtig Stille Nacht,
zonder zich te schamen.

Kerstmis lijkt ons keer op keer
vriendschap te beloven,
maar dan gaan ze altijd weer
alle lichtjes doven.

Turk en Griek en Marokkaan,
mogen die hier blijven?
Mogen die hier ook bestaan
of zal men ze verdrijven?

Kerstmis doet ons telkens weer
beterschap beloven,
laat dan deze ene keer
het lichtje niet weer doven.

Willem Wilmink

Ik wens iedereen een fijne kerst!

Soms zit het mee...

...en soms zit het tegen!
Vanmiddag was DH schapen in de veewagen aan het laden in een weiland in een natuurgebied. Toen hij weg wilde rijden, bleef hij steken en zat de auto muuuurvast! Het was dus niet hier, maar op een ander terrein en er was geen pers bij aanwezig, dus geen foto helaas...

Want...ik kon niet naar hem toe, omdat ik benzine stond te tanken...in plaats van diesel...
Wat een sof! Ik had mijn hoofd er duidelijk niet bij. Ik was vijf kilometer van huis en kon geen kant op. Tweeënhalfuur later kwam de Wegenwacht en met één of ander hevelsysteem is alle benzine uit de auto gehaald en heb ik weer getankt: diesel dit keer...
Ik kan je wel vertellen dat het tanken duur is tegenwoordig ;-(
Intussen had DH alle schapen uit de veewagen gelaten, de banden helemaal vrijgeschept en warempel... hij kreeg weer beweging in de Landrover!
Een eindje verderop in een droger gedeelte heeft DH alle schapen weer bij elkaar laten drijven door Fiep en kon ook hij zijn weg vervolgen...
Het was een enerverende dag!
Geesje van het tankstation: dankjewel voor de thee en je vriendelijkheid!

Door allerlei omstandigheden waren er weinig blogjes de laatste tijd en ben ik weinig wezen blogwandelen... Ik ga jullie weer tegenkomen!

Rectificatie...

"Namens de vrouw wil ik jullie allemaal laten weten dat er gelukkig géén jonge hondjes komen hier in huis. Wat ben ik daar blij om... Ik vind het soms al zo druk hier! Gelukkig ben ik een beetje onder en boven de wet: ik krijg 's morgens een plakje kaas en vaak stopt de baas me wel een boterhammetje toe omdat hij zich zorgen maakt... Ik word op 1 januari al 15 jaar moet je weten en dan ben je de drukte van dat jonge grut weleens zat!"

Lieve lezers en lezeressen, ik ben bezig met het overzetten van oude logjes en af en toe gaat er iets mis, in dit geval had ik de datum niet gewijzigd en heeft mijn logje even op internet gestaan alsof het een bericht van vandaag betrof. Het is echter een berichtje van vorig jaar september!

Excuses dat jullie even op het verkeerde been werden gezet, maar met vier hondjes in huis is het hier druk genoeg. Bovendien willen we (voorlopig) geen nestje met/voor Fiep meer...

En nu maar hopen dat de dames - de pups zijn inmiddels ook volwassen - geen stiekeme dingen doen ;-)) 

Mooie rooien...

Het was gistermiddag heerlijk licht en ik wilde een paar steekjes aan Blanche de Valck gaan doen. Bij Marcella (klik) kun je haar prachtige borduurwerk zien en dat stimuleerde mij weer eens iets te gaan doen. Maar... Blanche was onvindbaar in mijn geordende chaos! Op verschillende plekken heb ik tevergeefs gekeken, pas toen het minder licht was vond ik haar tussen de kantklosspullen. Tja, da's een logische plek nietwaar...
Ik had wel een paar andere 'mooie rooien' gevonden: rechts de Mouline Rouge (klik) die ik in 2008 borduurde. In het midden de Rose Quaker Sampler (klik) waar ik momenteel aan borduur en die ik van de week zal laten zien. Linksboven een huisje uit de serie Remember Me (klik).

Met het huis ben ik vanmiddag verder gegaan. En nu staat het al behoorlijk stevig! DS was aan het werk en DH was naar de schapen, ik had het rijk alleen en genoot ondertussen van muziek van Pachelbel (klik), zo mooi...

Nog meer rood...
Zaterdagmiddag waren we met een vijfjarige en een zesjarige naar de intocht van Sinterklaas. We hebben genoten! We zongen samen Sinterklaasliedjes, hoe heerlijk de verhaspelingen: Sinterklaasje bolle bolle bolle.. De volle overtuiging waarmee beiden zongen ontroerde.
Deze kleine meid stond heel parmantig voor ons met haar mijtertje op...

En daar was hij dan eindelijk: de enige echte Börker Sinterklaas. Hij liet heel wat kinderhartjes sneller kloppen!

Zijn Pieten hadden een domme stunt uitgehaald: de pepernotenmachine deed het niet meer omdat de slinger ervan boven in een boom hing. En dus waren er geen pepernoten om uit te delen...
Gelukkig kwam uiteindelijk alles nog goed en werden er heel veel pepernoten gestrooid!

Weer thuis...

Wandelend door Appingedam kwamen we langs Stoffenboetiek Papillon, een winkel met een mooi assortiment quiltstoffen, maar ook een grote knopenvoorraad! Natuurlijk stapten we binnen "om even te kijken" ;-)) In de mand met 'blauwen' vond ik deze mooie lapjes voor de voorraad...

Een dag later... Het korten van de dag levert prachtige beelden op met het blauw/groen waar ik zo gek op ben...

Zelfde uitzicht, vijf minuten later...

De eiken langs het weiland...

Herkenning...
Blij... heel erg blij ben ik met deze prachtige houtsnede gemaakt door Grietje Postma. Hier zie je de houtsnede zonder passepartout en lijst gefotografeerd. Deze hing op de tentoonstelling in het museum in Appingedam. Ik was er meteen door geraakt, snap je waarom?

Nogmaals Appingedam...

Gisteren was ik een dagje op stap naar Appingedam. Ik was samen met Marjan die ik hier thuis ontmoet heb op onze eerste open dag en we hebben wel een bijzondere klik... We maakten een stadswandeling in het pittoreske maar ook wel grappige stadje. Nu zul je wel denken dat we stralend weer hadden en geen mist, maar niets is minder waar... Deze foto's zijn in de herfst van 2009 gemaakt op een zonnige zondag toen ik ook in Appingedam was.

Nog steeds veel scheve geveltjes en dankzij een wandelroute van de VVV hadden we meer achtergrondinfo en dat was leuk!

De hangende keukens boven het Damsterdiep zijn erg bekend. Vroeger waren de huizen aan het Damsterdiep pakhuizen en was er levendige handel. Pas later werden de pakhuizen tot woonhuizen verbouwd...

Op de foto zie je de toren van de grootste protestantse kerk van Appingedam. Wij lunchten in de voormalige katholieke kerk. Daar is nu een restaurant dat gerund wordt door mensen met een beperking. We hebben heerlijk gegeten en werden fantastisch bediend!

Vroeger woonden er veel welgestelde mensen in Appingedam en dat zie je aan de voorname huizen, zoals hier het huis Filadelfia.
Wat verder opviel waren de vele winkels en winkeltjes met snuisterijen, kringloopwinkels en bijzondere winkels. De enige 'normale' winkel die we zagen was zo ongeveer de HEMA!

Langs het water wandelden we naar Museum MØhlmann (klik). Daarover een volgende keer meer...

Horrorwinter... kom maar op!

Met de kou van de afgelopen dagen kun je mij regelmatig in de buurt van de kachel vinden. Boekje lezen, spelletje klaverjas met DH of DS of een borduurwerkje erbij of gewoon lekker in de vlammetjes staren...

Het is een topper op Twitter, de kranten staan er bol van, metereologen worden te pas en te onpas van stal gehaald om uitleg te komen geven, er is een nieuw woord voor in de 'Dikke van Dale' (klik): H*O*R*R*O*R*W*I*N*T*E*R
Nou laat hem maar komen: er ligt 15 kuub gedroogd hout klaar om hem te lijf te gaan...

De eiken die langs het weiland staan werden vandaag gesnoeid en de niet bruikbare stukken hout werden  door de zaagmannen over de omheining in de wei gekieperd. Toch mooi weer een kuubje bij elkaar gesprokkeld...

We denken na over alternatieve manieren van verwarmen, samen met de warm watervoorziening via zonnepanelen die hier al geïnstalleerd is, komen we dan een heel eind op eigen kracht...

Voorlopig rookt de schoorsteen hier nog wel...

Viltfeestje...

Zaterdag ben ik naar een heel leuke verjaardag geweest. P. werd 50 jaar en vierde dat met het maken van een gezamenlijk viltportret van de gasten die daaraan mee wilden doen... De anderen maakten een  wandeling in de schitterende omgeving...
Jolande van Luijk  (klik) begeleidde het vilten en deed dat reuze enthousiast in de tot 'viltatelier' omgebouwde woonkamer...
De opdracht luidde om met kleurtjes vilt een zelfportret te maken. Hier zie je een portret van de vriendin van DS. Het zijn alleen nog maar losse wolvezels... Na het 'uitleggen' van de wol kreeg je een wolnaald - met weerhaakjes - om de wol aan de onderlaag te hechten door te prikken met een matje - net als vroeger...

Een eerste rangschikking... en nog eens herschikken en anders leggen...

Daarna werden de portretten definitief gerangschikt en met een zeepoplossing besprenkeld. Door zachtjes te wrijven haakten de wolvezels in elkaar... Dit besprenkelen en wrijven werd een aantal keren herhaald, zodat alle portretten ook hechtten aan de onderlaag.

Vervolgens werd de portrettengalerij bedekt met plastic en in een speciale mat gerold en kon het stevigere werk beginnen. De mat werd gerold, gerold en gerold en het overtollige water werd op deze manier eruit geperst.
Je ziet wel dat er niet stilgezeten werd!

Hier wordt de mat door Jolande uitgerold en worden de gezichten gladgestreken...

Enkele gevilte gezichten...

En het totale eindresultaat! Daarna hebben we op de zeepkist gestaan, gezongen, foto's gekeken en heerlijk gegeten!

Blik uit het keukenraam...

Toen ik een halfuurtje geleden uit het keukenraam keek zag ik dat de wereld bedekt is met een heel dun laapje rijp: de eerste nachtvorst deze herfst... De zon is er gelukkig ook, het wordt een mooie dag.
Het wordt vast ook een bijzondere dag, want vandaag zijn we uitgenodigd voor het maken van een viltkunstwerk ter gelegenheid van de 50e verjaardag van de moeder van DS' vriendin. Spannend en erg leuk!

Werk in uitvoering...

Balsemien is druk! Vandaar dat er bij sommige mensen steeds melding wordt gemaakt van nieuwe berichten van Balsemien. Het zijn geen echte nieuwe berichten, ik ben al mijn oude logs aan het overzetten omdat ik zo graag alles weer compleet wil hebben en klaar ben met weblog.nl. Misschien is er een andere snelle manier, maar zo wil het ook...
Het is hier dus werk web in uitvoering!
Het heeft ook een heel leuke kant - naast de ergernis van het niet kunnen vinden van de juiste foto en zo... Ik beleef weer opnieuw dat er lammetjes geboren worden en jonge hondjes, ik ben zelf een stukje jonger en ik ga opnieuw naar Zweden!

Dus stoor je niet aan mijn lawine van logjes...

Fijne avond!

Sterretjes...

Buiten zijn er vanwege de mist geen sterren te zien, maar binnen des te meer... Ik ben ruim over de helft met het maken van de sterren en ik ben er heel blij mee! Vandaag heb ik verschillende vierkanten met rozen en rode driehoeken aan elkaar gezet...

Af en toe is het een gepuzzel, omdat ik afwijk van het patroon. Daarnaast wil ik het motief van de randstof in alle driehoeken in dezelfde richting hebben. Dat betekent veel en voortdurend controleren want in spiegelbeelden denken en knippen... daar ben ik niet zo goed in!

Zo kun je de motieven van de lichte stoffen beter zien... Nog zeven sterren maken, er liggen al twee in elkaar genaaid te wachten op een plekje in de top!

Wat de sterren buiten betreft... ik kan bijna niet wachten tot het nieuwe jaar begint. Voor 2012 heb ik een prachtige kalender gekocht met alle maanstanden, sterren, sterrenbeelden en bijzonderheden in het heelal... Mijn moeder nam ons in de wintermaanden regelmatig mee achter de schuur met zaklamp en boekje om naar de sterren te kijken. De fascinatie voor sterren heb ik nog steeds, dus hoop ik op een heel helder jaar - in alle opzichten trouwens ;-))
In de zomer van 2004 kampeerden we op natuurcamping Olde Kottink (klik) in Beuningen (Ov.). Daar waren 's avonds veel sterren. Op een avond gingen we met DS - nog een jochie -  naar een sterrenwacht in Tilligte (klik), in de buurt van de camping. Een meneer vertelde van alles over de sterren, het zonnestelsel, we mochten door een telescoop kijken naar Jupiter, allemaal even prachtig... Totdat meneer vertelde dat ooit de zon zou exploderen en het leven op aarde niet meer mogelijk zou zijn...
Drie keer raden waar wij 's avonds op de camping heel druk mee waren: het geruststellen van DS. "Mama, wanneer is ooit? Die meneer zei... En die meneer weet er heel veel van!"
Daar moest ik gisteren aan denken toen het nieuws bol stond van die ene asteroïde (klik) die langs de aarde scheerde. Hoeveel kindertjes (en grote mensen) zouden er toch bang zijn geweest?

Ik ben niet bang... Bij helder weer kun je mij soms op een stil achterafweggetje vinden met zaklamp en deze boekjes en kaarten... Hier (klik) kun je kijken waar bij jou in de provincie het donkerste plekje te vinden is. Wil je weten hoe licht het in Europa is? Kijk dan op deze kaart (klik)...  



Sunday afternoon...

Vanmiddag hadden we nog bezoek voor de verjaardag van DS. Vantevoren had hij bedacht wat we zouden doen: wandelen en daarna een high tea...

Een paar jaar geleden kochten we een prachtig kookboek in Engeland  en daarin staat een wel heel aantrekkelijke lemon meringue pie...
Aan de slag!

Voor de bodem kneed je 115 gr. bloem met een snufje zout, 50 gr. boter en 20 ml. koud water. Maak er  een 'smooth' bal van en leg die een half uur in de koelkast. Verwarm de oven voor op 200 graden.
Na een halfuur: rol met de deegroller uit tot een mooie dunne lap en bekleed er een vorm mee van ca. 20 cm. in doorsnede. Prik met de vork hier en daar wat gaatjes in de bodem...

Dek het deeg af met bakpapier en gebruik keramische bakkorrels of gedroogde peulvruchten om de bodem 'blind' te bakken. Bak de bodem 15 minuten op 200 graden en schakel de temperatuur dan terug naar 150 graden. Verwijder de bakkorrels en het bakpapier en bak de bodem dan nog 5 minuten tot ie lichtbruin en knapperig is...

Als de bodem af staat te koelen maak je de intussen de 'lemon'- vulling:

Scheid twee eieren en zet de eidooiers klaar, de eiwitten gebruik je later. Rasp de schil van 2 schoongeboende citroenen en pers de citroenen daarna uit.

Doe in een pan 300 ml. koud water, 50 gr. maizena, 175 gr. poedersuiker en breng dit onder goed roeren aan de kook. Goed blijven roeren en dan het citroenrasp en -sap toevoegen.

Haal het mengsel van het vuur en voeg 2 eidooiers toe, deze heel goed erdoorheen kloppen!

Laat het mengsel iets afkoelen en schep het op de deegbodem en strijk het glad...

In een vetvrije kom de 2 eiwitten met 75 gr. poedersuiker heel stijf kloppen. Evt. de suiker in gedeelten toevoegen tijdens het kloppen. Kun je de beslagkom op de kop houden, zonder dat de hele kledder eruit valt en heb je stevige glanzende eiwit, dan is het goed...

Schep het eiwit op het intussen afgekoelde citroenmegsel en strijk het niet al te glad, maar maak wat pieken...

Bak de lemon meringue pie nog ongeveer 20 minuten op 150 graden. Als de bovenkant lichtbruin begint te kleuren is ie klaar...

En dit is het eindresultaat! DS heeft voor een heerlijke taart gezorgd...

...en mag em zelf aansnijden...

Dat duurt maar even...

Schoon op! Voor morgen hebben we nog wel een paar scones, een halve shepherd's pie en Jerusalem artichokes soup - uit hetzelfde boek...