Uit het oog...

Lieve bloggers! Het gaat goed met mijn oog. Ome dokter heeft er gisteren even in gekeken en mij druppeltjes voorgeschreven, en die helpen fantastisch... Het rode is al een stuk minder geworden en de pijn is nu jeuk geworden, een goed teken denk ik, al moet ik op mijn handen gaan zitten om niet voortdurend in mijn ogen te wrijven...
Deze aspirinroos - what's in a name - is voor jullie, zoveel mailtjes en reacties op mijn vorige logje...

... maar niet uit het hart! Na meer dan 30 jaar niet pianospelen heb ik de smaak weer helemaal te pakken. Nooit gedacht dat ik met zoveel plezier weer achter de toetsen zou zitten. Op zolder heb ik in dozen naar muziekboeken gezocht en gevonden: ik waande me weer even een jaar of tien met vingeroefeningetjes van Czerny en melodische etuden van Folk Dean... Zo langzamerhand durf ik wat andere boeken open te slaan en voorzichtig wat uit te proberen.

Elke dag speel ik, steeds een kwartiertje, en nog een en nog een...
"Niet om aan te horen", zei DS de eerste dagen.
"Je kunt het toch wel een beetje, het klinkt al beter", zei hij gisteren, "gewoon nog even oefenen!"
En dat doe ik! Nu ik meer uren werk is dit een heerlijke ontspanning. En ben ik er flauw van, ik loop er zo bij weg: ik hoef niets op te ruimen, wat een heerlijkheid!