Mantingerzand...

We gaan naar het Mantingerzand (klik) fietsen en daar een wandeling maken, ga je mee? We starten onze wandeling bij het rolstoelpad. Het eerste deel loopt door het bos, op een gegeven moment buigt het pad naar rechts af en staan we...

aan de rand van het heidegebied. Rechts van ons ligt de heide met vennen, links veel jeneverbessen.

De heide is al bijna uitgebloeid...

In het Mantingerzand staan gelukkig nog veel jeneverbessen. De jeneverbes staat op de rode lijst van bomen en struiken. Natuurmonumenten wil de jeneverbes alle ruimte geven om zich te verjongen en te verspreiden en daarom is er veel gekapt in het gebied. Eiken en andere bomen moeten het veld ruimen zodat de wind vrij spel heeft en zo stuifmeel tijdens de bloei kan verspreiden...

Hier zie je rijpe en onrijpe bessen, waaraan de struik zijn naam dankt.

De zon zakt bijna achter de bomen en het geeft een prachtige gloed...

We gaan bij de picknicktafel linksaf op weg naar de zandverstuiving om nog een andere beroemde bewoner van het Mantingerzand te bekijken...

We komen bij de zandverstuiving aan. Vroeger speelden we hier in de zandverstuiving op warme zomerse dagen en was het een uitje voor veel kinderen uit de wijde omgeving van het Mantingerzand...
Roel Reijntjes (klik) schreef een mooi gedicht over het Mantingerzand:

Aal kuiernd deur het Mantingerzaand

daor lag de bosraand open,

doe zag ik langs de heideraand

de reebok vluchtend lopen.

O dambeern, als godinnen

oet een veurbije tied

jao van dien vrogger machte

flustert de wind een lied.

O stoefzand met dien bargies

o liesterkrallen rood

o gentianen blauwe

o heide, roem en groot...

dambeern = jeneverbessen

liesterkrallen = lijsterbessen

Mogelijk doelt Roel Reijntjes in zijn gedicht op de symboliek van de jeneverbes in de middeleeuwen, die van kuisheid. 

Het pad is glooiend tussen hei en jeneverbessen...

Dan ineens in het zand links een flinke bloeiende pol heide...

... met een klein holletje ervoor van de een of andere graver!

We kuieren verder en dan ineens staat ie voor onze neus: dé vliegden! De beroemdste boom van het Mantingerzand. Menig verliefd stel heeft hier de eerste kus uitgewisseld en het huwelijksgeluk in foto's vast laten leggen in nabijheid van de boom...

Wat een stoere boom hè? Over stoerheid gesproken... Martin Bril (klik) schreef in 2005 een column over het Mantingerzand. Hij heeft een ontmoeting met een tedere boswachter in een stoere groene outfit! Voor de column klik hier...

Onder de vliegden komen we mensen tegen uit een naburig dorp. We hebben elkaar enige tijd niet gesproken en wisselen allerlei nieuwtjes uit. En ineens... is het schemerig en moeten we ons haasten om voor het donker uit het Mantingerzand te zijn.

Met de prachtige gloed van de zon die achter de horizon verdwenen is, komen we weer bij onze fietsen aan...